بررسی حقوق و تکالیف مترجمان در حقوق ایران

نویسنده : بندرچی، محمد رضا ؛

(‎6 صفحه – از 24 تا 29 )

خلاصه ماشینی: “البته چنانچه از قسمت اخیر اصل مزبور برمی‌آید،تفصیل مطالب مخل به اسلام یا از لحاظ حقوقی، قانونگذار ما هیچ گونه‌ محدودیتی برای نوع آثار مورد ترجمه قرار نداده‌ است؛پس مترجم آزاد است که از میان آثار علمی،اجتماعی،دینی، ادبی و هر کدام را می‌خواهد ترجمه نماید و نوع زبانی که اثر اصلی‌ بدان نگاشته شده نیز ملاک نیست حقوق عمومی باید توسط قانون مشخص گردد که تا کنون توسط مجلس شورای اسلامی‌ قوانینی مستقلا در جهت توضیح و تفصیل‌ این موضوع وضع نگردیده است؛اما از تبصره‌های ماده(6)قانون مطبوعات مصوب‌ 1364 می‌توان در یافت که مطالب زیر می‌توانند مصادیق اخلال در مبانی اسلام یا حقوق‌ عمومی باشند: الف-مطالب الحادی و مخالف موازین‌ اسلامی و ترویج مطالبی که به اساس جمهوری‌ اسلامی لطمه وارد کند. به عنوان مثال:چنانچه مترجمی در زمان‌ حیات خود حق مادی‌اش را برای مدت‌ سی سال به دیگری واگذار کند و پنج سال پس‌ از وقوع قرار داد فوت کند،چون منتقل الیه‌ به مدت بیست و پنج سال دیگر دارای حق مادی‌ بر ترجمه است،تا پایان این مدت،حقوق مادی‌ اثر متعلق به اوست و پس از گذشت مدت‌ بیست و پنج سال است که حقوق مادی به‌ وراث مترجم تعلق می‌گیرد؛اما چون آنان تنها سی سال از تاریخ فوت صاحب اثر،بر ترجمه‌ حق مادی دارند فقط به مدت پنج سال‌ باقیمانده صاحب حق خواهند بود.”