واخواهی در دعاوی مدنی و کیفری/ قسمت اول

نویسنده : توکلی، سعید ؛

(‎5 صفحه – از 30 تا 34 )

خلاصه ماشینی: “مسئله حضوری و غیابی بوده احکام،با قانون جدید آیین دادرسی در مرحله‌ رسیدگی بدوی مطرح نیست،بلکه در مرحله تجدید نظر هم نوعی حکم غیابی‌ پیش‌بینی شده است؛چنان که ماده(364) در این خصوص مقرر می‌دارد:«در مواردی‌ محکومیت خوانده باشد و خوانده یا وکیل‌ او در هیچ یک از مراحل دادرسی حاضر نبوده‌ و لایحه دفاعیه و یا اعتراضیه هم نداده‌ باشند،رأی دادگاه تجدید نظر ظرف مدت‌ بیست روز پس از ابلاغ واقعی به محکوم علیه‌ یا وکیل او قابل اعتراض و رسیدگی در همان دادگاه تجدید نظر می‌باشد،رأی‌ صادرشده قطعی است. اما اگر ابلاغ قانونی باشد و محکوم علیه مدعی عدم‌ اطلاع از مفاد رأی باشد و باز هم در موعد مقرر دادخواست واخواهی‌ نداده باشد و ادعا کند که از صدور چنین حکمی اطلاع نداشته، دادگاه ابتدا خارج از نوبت به عدم اطلاع او رسیدگی می‌نماید و بر این اساس قرار رد یا قبولی دادخواست واخواهی را صادر می‌نماید. دادخواست واخواهی به دادگاه صادر کننده‌ حکم تسلیم می‌کند و دادگاه طبق ماده(306)ابتدا خارج از نوبت به‌ ادعای محکوم علیه دایر بر عدم اطلاع از مفاد حکم رسیدگی نموده‌ و در صورت احراز صحت ادعا،قرار قبولی دادخواست را صادر و سپس‌ در ماهیت دعوا،چنانچه اعتراض واخواه را موجه بیابد،حکم غیابی را فسخ و سرانجام واخواه را ذی حق تشخیص می‌دهد،که طبعا اجراییه‌ به حال اول باز می‌گردد.”