شرحی بر قانون اقدامات تأمینی (مصوب 12 اردیبهشت ماه 1339)

نویسنده : مرعشی، سید محمد حسن ؛

(‎3 صفحه – از 3 تا 5 )

خلاصه ماشینی: “م،در مجمع‌ بین المللی حقوق جزا مورد بحث قرار گرفت و در تعریف آن عبارات مختلفی به کار رفته است;اما همه آنها با یکدیگر نزدیک هستند و ما برای‌ روشن شدن مقصود از حالت خطرناک تعاریف‌ ذیل را نقل می نماییم: 1-حالت خطرناک عبارت از وسوسهء احتمالی است که در فرد مجرم موجود است که‌ دست به ارتکاب عمل مجرمانه خواهد زد(4). قانون اقدامات تأمینی(مصوب‌ اردیبهشت ماه سال 1339)که نخستین‌ و آخرین قانون روز است،در مادهء محل بحث‌ فقط به تعریف مجرمین خطرناک و اوصاف‌ آنها پرداخته و تعریفی از خود حالت خطرناک‌ نکرده و تا این زمان در قوانین جزایی ایران‌ هیچگونه تعریفی از این حالت نشده است;زیرا در این ماده می گوید: «مجرمین خطرناک کسانی هستند که‌ سوابق وخصوصیات روحی و اخلاقی آنان و کیفیت ارتکاب جرم وجرم ارتکابی،آنان را در مظان ارتکاب جرم در آینده قرار دهد،اعم از اینکه قانونا مسئول باشد مانند افراد بالغ و عاقل(یا غیر مسئول)مانند دیوانگان(و صدور حکم اقدام تأمینی از طرف دادگاه وقتی جایز است که کسی مرتکب جرم گردیده‌ در این فراز از قانون اقدامات تأمینی پنج‌ موضوع مطرح شده است.”