بیگانه و احکام آن در حقوق ایران

نویسنده : قایمی، محمد حسن ؛

(‎7 صفحه – از 42 تا 48 )

خلاصه ماشینی: “مسأله‌ای که ممکن است در موضوع اتباع بیگانه مطرح شود آن است که قوانین داخلی جمهوری اسلامی ایران چه مقرراتی را برای این دسته‌ اشخاص جهت ورود به کشور پیش‌بینی کرده‌اند؟این بیگانگان به چند دسته تقسیم می‌شوند؟استثنائاتی که برای ورود و خروج اتباع بیگانه در نظر گرفته شده چیست و مأموران دولت در دادن روادید ورود به ایران از چه اختیاراتی برخور دارند؟در چه شرایطی ورود اتباع بیگانه غیر مجاز تلقی می‌شود و ضمانت‌های اجرائی بر خورد با این گونه بیگانگان چیست؟حقوق پناهندگان و آوارگان که به موجب شرایط خاص کشور خود اجبارا بدیهی است پذیرش حق اعمال حاکمیت دولت‌ها اقتضاء می‌کند که دولت‌ها مجاز باشند برای حفظ امنیت قلمرو خویش و جلوگیری از ورود و خروج غیر مجاز اشخاص بیگانه از طریق مرزها قوانینی را وضع کنند و ضمانتهای اجرائی این قوانین را نیز برای حفظ تمامیت ارضی و حمایت از اتباع داخلی کشور پیش‌بینی کنند. الف-بیگانگانی که از شمول قانون ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران،خارج هستند: برای کسانی که برای انجام دادن مأموریت‌های‌ سیاسی یا کنسولی و یا اداری از سوی دولت متبوع‌ خود به سرزمین دولتی دیگر اعزام می‌شوند، بر حسب معمول در کشور پذیرنده مقررات اداری‌ ویژه متناسب با وضع آنان در نظر گرفته می‌شود. ماده 15 اصلاحی قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه‌ در ایران مصوب سال 1367 در این خصوص مقرر می‌دارد: احراز موانع صدور روادید برای بیگانگان،بر عهده‌ی‌ مأموران ایرانی صدور روادید است،و از سوی دیگر آن‌ها را از اینکه در غیر از موارد مذکور در آن ماده از دادن روادید خودداری کنند منع کرده و مرجعی هم برای شکایت از تصمیم آنان در مورد در خواست صدور روادید تعیین‌ نکرده است.”