یادداشت‌هایی برگزیده آراء قضایی دیوان عدالت اداری

نویسنده : حسنوند، محمد ؛

(‎30 صفحه – از 89 تا 118 )

خلاصه ماشینی: این رأی به استناد بند ۲ ماده ۱۹ و ماده ۴۳ قانون دیوان عدالت اداری مصوب ۱۳۸۵ برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری ذی‌ربط در موارد مشابه لازم‌الاجرا است؛ اما ایراد کار همچنان آنجا است که برخی شعب دیوان همچنان خود را در خصوص شکایت از مؤسسات عمومی غیردولتی که در فهرست قرار ندارند صالح نمی‌دانند از آنچه تاکنون بیان شد می‌توان گفت با توجه به ماهیت و کارکرد مؤسسات عمومی غیردولتی و برخورداری آنها از اختیارت ناشی از حق حاکمیت، فلسفه تأسیس دیوان عدالت اداری و نیز حاکمیت قانون و لزوم نظارت قضایی بر اعمال نهادهای عمومی مستلزم این است که دیوان را صالح به رسیدگی در خصوص شکایات علیه این مؤسسات بدانیم؛ بنابراین رأی مورد بحث از این حیث دارای اشکال است که نه منطبق بر اصول حقوقی صادر شده است و نه آراء وحدت رویه هیأت عمومی را مدنظر قرار داده است. ) موضوع: اعتراض به آراء قطعی هیأت‌های تشخیص حل اختلاف کارگر و کارفرما مرجع رسیدگی: شعبه 20 دیوان عدالت اداری نظر به شرح شکایت و منطوق آرای وحدت رویه شماره‌های 392 مورخه 7/10/82 و 68 مورخه 2/5/72 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری که صرف مزایای قانونی ناشی از کار آنها قبل از تصویب قانون کار 69 را مشمول مرور زمان دانسته است و حق بیمه ضمن اینکه جزء مزایای مذکور نیست اصولا از حقوق آمره عمومی است که حتی قابل مصالحه توسط کارگر و کارفرما نیز نمی‌باشد علی‌هذا و مستندا به مواد 1 و 4 و 7 قانون تأمین اجتماعی مصوب 1354 حکم به ورود شکایت شاکی و نقض رأی مورد اعتراض در خصوص آن قسمت از حق بیمه قبل از مورخه 15/12/69 که مورد رأی قرار نگرفته صادر و اعلام می‌دارد پرونده به هیأت هم‌عرض ارجاع می‌شود تا با احراز مدت زمان رابطه کاری طرفین قبل از سال 69 نسبت به حق بیمه آن اظهار نظر ماهوی نمایند.