موردکاوی مفهوم «استفاده عمومی» در تملک اموال خصوصی جهت اجرای طرح‌های عمومی
نویسنده : حسنوند، محمد ؛ نجفی، حسین ؛
(18 صفحه – از 109 تا 126 )
خلاصه ماشینی: سؤالی که در اینجا مطرح می‌گردد این است که: آیا راهکار پیشنهادی شهرداری برای تملک املاک مورد نیاز واجد شرایط «استفاده عمومی» در چارچوب «مقررات تصرف اموال» در متمم پنجم قانون اساسی هست یا خیر؟ «یک» شهر نیو لندن ـ که از این پس به اختصار «شهر» خوانده می‌شود ـ در محل تلاقی «روخانه تایمز» و «لانگ آیلند سوند» در جنوب شرق ایالت کانکتیکت واقع شده است. ماده قانونی مزبور بیانگر یک تصمیم قانونی است دال بر اینکه تصرف زمین (حتی زمین‌هایی که در آن مستحدثاتی بنا شده) در قالب بخشی از پروژه‌های توسعه اقتصادی، «استفاده عمومی» محسوب شده و به «نفع عموم» است، سپس دادگاه با استناد به پرونده‌هایی نظیر پرونده «مقامات مسکن هاوایی ـ میدکیف (1984)» و پرونده «برمن ـ پارکر (1954)» تصریح کرد که این نوع توسعه اقتصادی تحت هر دو قانون فدرال و ایالتی واجد شرایط قانونی استفاده عمومی می‌باشد. بنابراین با هدف بررسی و تعیین اینکه آیا تصمیم یک شهرداری برای تصرف اموال به‌منظور توسعه اقتصادی شرایط و الزامات استفاده عمومی مندرج در متمم پنجم را تأمین می‌کند یا خیر، دادگاه عالی کانکتیکت از تجدیدنظر در رأی خود سر باز زد. نه تنها آزمودن «کاربرد توسط عامه مردم» در عمل مشکل بود (برای مثال، چه درصدی از عموم مردم باید به این املاک دسترسی داشته باشند؟ و به چه قیمتی؟)، بلکه حتی با در نظر گرفتن نیازهای متنوع و متحول‌شونده افراد جامعه، ثابت شد که چنین چیزی اصولا غیرعملی است لذا زمانی‌که این دادگاه در پایان قرن نوزدهم شروع به اجرای متمم پنجم برای ایالات نمود، «قصد و نیت عمومی» را به‌عنوان تفسیری گسترده‌تر و طبیعی‌تر برای استفاده عمومی پذیرفـت.
آخرین دیدگاه‌ها