تبیین جایگاه رای وحدت رویه با تاکید بر یک رای در حوزه خانواده
نویسنده : اسدی، لیلاسادات ؛
(7 صفحه – از 9 تا 15 )
چکیده:
رای‌وحدت‌رویه‌‌شماره۷۱6مورخ۱۳۸۹/۷/2۰صادره‌از‌هیئت‌عمومی‌دیوان‌عالی‌کشور‌در‌تفسیر‌شرط‌دوازدهم مندرج‌در‌نکاح‌‌نامه‌های‌رسمی‌که‌مطابق‌آن،در‌صورت‌ازدواج‌مجدد‌زوج،زوجه‌می‌تواند‌به‌وکالت‌از‌او‌خود را‌مطلقه‌سازد،مقرر‌داشته‌است‌که‌نشوز‌زوجه‌مانع‌از‌تحقق‌شرط‌مذکور‌است.صرف‌نظر‌از‌مبانی‌استدلالی رای‌مذکور(قاعده‌منع‌سوء‌‌استفاده‌از‌حق،تکلیف‌زوجه‌به‌تمکین‌و‌قبح‌دادن‌پاداش‌به‌زوجه‌‌ناشزه)،خروج هیئت‌عمومی‌دیوان‌‌عالی‌کشور‌از‌جایگاه‌خود‌حین‌صدور‌این‌رای‌قابل‌انتقاد‌است؛چرا‌که‌جایگاه‌صدور‌رای وحدت‌رویه،تفسیر‌قانون‌است‌که‌موجودیت‌خود‌را‌از‌اراده‌‌قانون‌گذار‌می‌گیرد‌و‌از‌این‌رو‌حاکمیتی‌عام‌دارد؛در حالی‌که‌شرط‌ضمن‌عقد‌ناشی‌از‌اراده‌‌اشخاص‌است.هم‌‌چنین‌مطابق‌اصل‌یکصد‌و‌شصت‌و‌هفتم‌قانون‌اساسی جمهوری‌اسلامی‌ایران،مراجعه‌‌به‌منابع‌و‌یا‌فتاوای‌معتبر‌فقهی‌منوط‌به‌اجمال،نقص،ابهام‌و‌یا‌تعارض‌متون قانونی‌است؛این‌در‌حالی‌است‌که‌موضوع‌حاضر‌صرفا‌واجد‌جنبه‌‌قراردادی‌است.
آخرین دیدگاه‌ها