کودکی، عامل رافع مسئولیت کیفری در نظام‌های کیفری ایران و انگلستان(قسمت پایانی)
نویسنده : اعتمادی، امیر ؛
(5 صفحه – از 19 تا 23 )
چکیده:
وضعیت‌جسمانی‌و‌روانی‌کودکان‌به‌گونه‌ای‌است‌که‌برخورد‌با‌آنها‌نباید‌همانند‌بزرگ‌سالان‌باشد،چراکه‌آنها‌غالبا‌قادر به‌تشخیص‌خوب‌از‌بد‌نیستند.بر‌این‌مبنا،کودکی‌به‌عنوان‌یکی‌از‌عوامل‌رافع‌مسئولیت‌کیفری‌در‌نظام‌های‌کیفری ایران‌و‌انگلستان‌پذیرفته‌شده‌است.بااین‌وجود،وضعیت‌این‌دو‌نظام‌کیفری‌یکسان‌نمی‌باشد‌و‌مقررات‌متفاوتی‌را از‌حیث‌سن‌مسئولیت‌کیفری‌و‌واکنش‌در‌مقابل‌کودکان‌خطاکار‌پذیرفته‌اند،به‌نحوی‌که‌بررسی‌رویکرد‌آنها‌نشان می‌دهد‌که‌مقررات‌مربوط‌به‌کودکی‌در‌حقوق‌ایران‌و‌به‌طور‌خاص‌قانون‌مجازات‌اسلامی،13۹۲دارای‌برخی‌اشکالات هستند‌که‌از‌آن‌جمله‌می‌توان‌به‌توجه‌نکردن‌کافی‌به‌رشد‌عقلی‌و‌تاکید‌بدون‌مبنا‌بر‌صرف‌رشد‌جسمانی‌یا بلوغ،اشاره‌کرد.این‌در‌حالی‌است‌که‌برای‌احراز‌مسئولیت‌کیفری،توجه‌به‌هر‌دو‌عامل‌رشد‌جسمانی‌و‌رشد‌عقلی ضروری‌است.بر‌این‌اساس،مقاله‌حاضر‌درصدد‌آن‌است‌که‌از‌رهگذر‌بررسی‌تطبیقی‌کودکی‌در‌حقوق‌کیفری‌ایران‌و انگلستان،راهکارهایی،از‌قبیل‌پذیرش‌رشد‌جزایی‌و‌تعیین‌سن‌واحدی‌برای‌مسئولیت‌کیفری‌را‌به‌قانون‌گذار‌ایرانی پیشنهاد‌کند.در‌قسمت‌پیشین‌این‌مقاله‌در‌خصوص‌واژه‌شناسی،تاریخچه‌تقنینی‌کودکی‌و‌قلمرو‌استناد‌به‌کودکی،سن‌مسئولیت‌کیفری‌و‌معیار‌آن‌توضیحاتی‌داده‌شد.اکنون‌به‌ادامه‌این‌مباحث‌می‌پردازد.
آخرین دیدگاه‌ها