تحلیل ماهیت حقوقی اهداء عضو و آثار آن
نویسنده : خانی، محمد ؛ ظهوریان احمدی، حسین ؛
(8 صفحه – از 12 تا 19 )
چکیده:
جداسازی‌و‌اهداء‌اعضای‌فرد‌زنده،به‌‌منظور‌پیوند،در‌صورتی‌که‌برداشت‌آن‌عضو‌موجب‌مرگ‌شخص‌نشود،حیات‌و یا‌سلامتی‌او‌را‌به‌خطر‌نیاندازد،ضرری‌به‌جسم‌وی‌وارد‌نکند‌و‌یا‌در‌صورت‌وارد‌آمدن‌ضرر‌به‌بدن‌دهنده‌عضو،غرض عقلایی‌مهمی‌در‌اهداء‌وجود‌داشته‌باشد،برداشت‌عضو‌با‌اذن‌و‌رضایت‌صاحب‌آن‌جایز‌است.در‌رابطه‌با‌اعضای‌میت، چنانچه‌غرض‌عقلایی‌مهمی‌بر‌برداشت‌عضو‌میت‌مترتب‌باشد،یعنی‌آن‌عضو‌موجب‌حفظ‌حیات‌گیرنده‌آن،تامین‌سلامتیو‌کارایی‌عضوی‌از‌اعضای‌او‌و‌برای‌درمان‌بیماری‌مهم‌و‌صعب‌العلاج‌وی‌گردد،قطع‌عضو‌میت‌و‌اهداء‌آن‌به‌بیمار‌نیازمند جایز‌خواهد‌بود.در‌این‌مسئله‌فرقی‌نمی‌کند‌که‌میت‌به‌این‌امر‌وصیت‌کرده‌باشد‌یا‌نه.همچنین‌اذن‌اولیای‌میت‌در‌این‌عملشرط‌نیست؛زیرا‌اذن‌در‌این‌امر‌از‌طرف‌شارع‌مقدس‌وجود‌دارد.در‌ارتباط‌با‌مسئله‌اهداء‌اعضای‌بدن‌به‌نظر‌می‌رسد‌این عمل‌صحیح‌بوده‌و‌با‌اشکال‌فقهی‌مواجه‌نخواهد‌شد.زیرا‌ملاک‌صحت‌هبه‌منفعت‌محلّله‌عقلایی‌است.با‌توجه‌به‌اینکه‌بر اعضای‌بدن‌انسان‌منافع‌و‌اغراض‌عقلایی‌مهمی‌ازجمله‌نجات‌جان‌انسان‌ها‌یا‌حفظ‌سلامتی‌آنها،مترتبّ است‌و‌از‌طرف‌دیگر‌استفاده‌از‌اعضای‌او‌جهت‌پیوند‌به‌بیماران‌نیازمند،از‌نظر‌شرعی،حلال‌و‌جایز‌است،اهداء‌اعضاء‌جهت‌پیوند‌به‌فردنیازمند،صحیح‌بوده‌و‌هیچ‌یک‌از‌ادلهّ‌ای‌که‌مخالفین‌اهداء‌اعضاء
آخرین دیدگاه‌ها