حقوق حاکم بر تسلیحات نظامی

نویسنده : سیفی، بهزاد ؛

(‎8 صفحه – از 33 تا 40 )

چکیده:
به موازات پیشرفت علوم و فنون، جنگ ها و مخاصمات نیز گسترده تر و مدرن تر گردیده است؛ به طوری که می توان ادعا نمود که برخی از پیشرفت های علمی و تکنیکی امروز علیه انسان و در جهت از بین بردن اوست. وجود ساح های سبک و سنگین پیشرفته و سهل الوصول، ساح های بیولوژیک، شیمیایی، لیزری و مین های ضد نفر، همگی در جهت نابودی انسان و نادیده انگاشتن کرامت ذاتی او است و این خطر بالقوه همواره در کمین انسان هاست. یکی از اصول اساسی حقوق بین الملل معاصر، تحریم جنگ و منع توسل به زور است. از آنجا که جنگ وضعیتی توام با هراس و خشونت است، حقوق بشردوستانه در صدد تلطیف و کاهش بخشی از این اوصاف می باشد. کنوانسیون های چهارگانه ی ژنو 1949 و پروتکل های الحاقی 1977 را می توان ثمره ی تاریخ بشریت در دست یابی به حمایت از انسان و اموال وی و تلطیف آثار جنگ دانست. اندیشه ی تدوین حقوق بین الملل جنگ و درخواست برای انسانی کردن جنگ از طریق متعادل ساختن «ضرورت نظامی» و به کارگیری اصولی مانند «تمایز و تناسب»، اصل محدودیت و اصل حسن نیت، همگی موید این مطلب است. از سوی دیگر، اصول بنیادین حقوق جنگ، به طور برابر در جنگ های زمینی، دریایی و هوایی به کار برده می شود، حقوق طرفین در حال جنگ برای استفاده از هر روشی که به شکست دشمن منجر می شود، نامحدود نیست.