ضمانت در اسناد تجارتی

نویسنده : اسعدی، سیدحسین ؛

(‎8 صفحه – از 41 تا 48 )

چکیده:
حقوق تجارت به منظور تسهیل در گردش ثروت و رفع مشکاتا نتقال طلب، سند تجاری را در قالب قانونی بوجود آورده تا اطمینان بیشتری به دارنده آن اعطا نماید. این سند به آسانی قابل انتقال بوده و تشریفات حقوق مدنی در آن رعایت نمی گردد. بدین ترتیب اعتبارات به سهولت از یک نفر به دیگری منتقل می شود و تاجر می تواند به جای وجه نقد چنانچه به کالا و یا خدمات نیاز داشته باشد از سند تجاری استفاده کند و دریافت کننده سند مزبور نیز به نوبه خود می تواند اعتبار منعکس در سند مورد بحث را به آسانی به دیگری انتقال دهد و یا در صورت نیاز به پول نقد به بانک مراجعه و وجه مورد نیاز خود را دریافت نماید. در واقع در تجارت امروز یکی از مهم ترین هدف ها این است که اعتبار جای پول را بگیرد و تجار بتوانند با تکیه بر این اعتبار به داد وستد بپردازند. سه اصل در امر تجارت حائز اهمیت است : 1) سرعت، 2) سهولت و 3) امنیت تحقق این سه اصل در دنیای تجارت، از طریق اسناد مدنی امکان پذیر نیست. از این رو نیاز های تجاری سبب رواج اسنادی بین تجار شده است که با متصف شدن به یک سری ویژگی های خاص حمایتی و قانون گذار، اجرای سریع و آسان و اطمینان بخش روابط تجاری را محقق می سازد. در این مفهوم فقط سه سند سفته، چک و برات به عنوان سند تجاری شناخته می شوند. ویژگی های مشترک این اسناد به گونه ای است که در مورد آن ها به جای عنوان اسناد تجاری، می توان از عنوان «اسناد براتی» استفاده کرد. امنیت در روابط میان تجار نقش سیستم عصبی در بازرگانی را ایفا م یکند. یکی از اموری که بر این مهم می افزاید، ضمانت در اسناد تجارتی است. در این تحقیق برآنیم تا نوع این ضمان را بشناسیم و به شرایط شکلی و ماهوی ضمانت در اسناد تجاری بپردازیم و در ضمن، روابط میان ضامن با دارنده سند تجاری و دیگر مسوولان آن را با بررسی آثار و احکام ضمانت در سند تجارتی تبیین نماییم.