جبران خسارت در جرم زنا از دیدگاه حقوق ایران و فقه امامیه
نویسنده : مالمیر، محمود ؛ نوری، میثم ؛
(5 صفحه – از 34 تا 38 )
چکیده:
در‌حقوق‌ایران،در‌بعضی‌از‌جرایم‌مستوجب‌حد‌و‌جرایم‌ضد‌عفت‌و‌اخلاق‌عمومی‌تعریف‌جامع‌و‌کامل‌از‌جرم‌صورت نگرفته‌است.با‌این‌وجود‌قواعدی‌برای‌جبران‌زیان‌بزه‌دیدگان‌وضع‌شده‌است.قربانی‌جرم‌جنسی،علاوه‌بر‌احساس‌شرم و‌گناه‌و‌عدم‌بازگو‌کردن‌مشکل‌خود‌برای‌دیگران،باید‌بی‌گناهی‌خود‌را‌هم‌ثابت‌کند.دختری‌که‌مورد‌تعرض‌جنسی قرار‌گرفته‌و‌در‌نتیجه‌بکارت‌خود‌را‌از‌دست‌می‌دهد،علاوه‌بر‌عوارض‌جسمی‌دچار‌تالمات‌شدید‌روحی‌شده،در‌تنگنا قرار‌می‌گیرد‌و‌شاید‌تا‌آخر‌عمر‌نتواند‌ازدواج‌کند.هدف‌اصلی‌پژوهش‌این‌است‌که‌جبران‌خسارت‌به‌چنین‌فردی‌به‌چه نحو‌باید‌انجام‌پذیرد‌تا‌از‌عوارض‌بعدی‌جلوگیری‌شود؟مهرالمثل‌و‌ارش‌البکاره‌به‌عنوان‌دو‌رکن‌جبران‌خسارت‌در‌جرم زنا‌با‌توجه‌به‌قاعده‌بغی‌در‌شرع‌مقدس‌اسلام‌پذیرفته‌شده‌است.در‌این‌مقاله،با‌استناد‌به‌آیات‌و‌روایات‌و‌قوانین‌ایران‌و هم‌چنین‌در‌نظر‌گرفتن‌عدالت‌و‌انصاف‌قضایی‌به‌این‌نتیجه‌خواهیم‌رسید‌که‌ماهیات‌فقهی‌و‌حقوقی‌مهرالمثل‌انتفاع‌از‌بضع‌بوده‌و‌سقف‌آن‌می‌تواند‌از‌دیه‌زن‌بیشتر‌باشد.هم‌چنین‌اشاره‌خواهیم‌کرد‌که‌ارش‌البکاره‌فقط‌به‌دختر‌باکره‌ای‌که‌به‌عنفیا‌حیله‌ازاله‌بکارت‌شده‌باشد‌تعلق‌خواهد‌گرفت.ضمن‌اینکه‌با‌بررسی‌نظرات‌حقوقدانان‌و‌آراء‌صادره‌از‌محاکم‌به‌این سوال‌پاسخ‌داده‌خواهد‌شد‌که‌اساسا‌ضابطه‌جبران‌خسارت‌برای‌دختری‌که‌مورد‌تعرض‌جنسی‌قرار‌گرفته‌است،چگونه و‌به‌چه‌صورتی‌می‌باشد.
آخرین دیدگاه‌ها