ماهیت حقوقی وصیت تملیکی

نویسنده : حسینی، سید محمد باقر ؛

(‎4 صفحه – از 48 تا 51 )

خلاصه ماشینی: “»سؤالی که درراستای تعیین ماهیت حقوقی وصیت تملیکیمطرح می‌شود این است که آیا در قراردادهاامکان قبول قسمتی از مورد معامله وجود دارد؟وآیا در صورت قبول قسمتی از مورد معامله،اینقبولی را نباید ایجاب دیگری بدانیم که خود اینایجاب نیازمند قبولی جدیدی از سوی موجباست؟در صورتی که ماده فوق امکان تبعیض دررد و قبول قسمتی از موصی‌به را بیان می‌دارد وگویا حاکی از آن است که وصیت با ایقاع موصیمحقق شده و چون قبولی رکن وصیت نیست ورکن تملیک است موصی‌له می‌تواند قسمتیاز موصی‌به را قبول کند. چگونه می‌توان در صورت عقدبودن وصیت تملیکی این حکم را توجیه کرد؟درکدام عقد و مطابق چه قاعده عمومی قراردادی،حق قبول به وراث منتقل می‌شود؟بهتر نیستبگوییم که وصیت تملیکی ایقاع است و نیاز بهقبول ندارد(البته تحقق ملکیت موصی‌له نسبتبه موصی‌به نیاز به قبول او دارد)و در صورتی کهموصی‌له قبل از قبول بمیرد این وراث او هستندکه باید تصمیم بگیرند که آیا راضی به داخلشدن موصی‌به به دارایی خود می‌باشند یا خیر؟آیا نمی‌توان گفت قبول وراث حاکی از قبولملکیت موصی‌به است نه قبول عقد وصیت؟ البته در حقوق نظر مخالف نیز وجود دارد کهمطابق این نظر در صورت فوت موصی‌له قبلاز قبول،بر طبق قواعد عمومی قراردادها وصیتباطل می‌شود مگر اینکه از قراین چنین برآید کهموصی مایل بوده است مفاد ایجاب برای وراثموصی‌له باشد یا احراز شود که موصی‌له پیشاز مرگ به‌طور ضمنی وصیت را پذیرفته است.”