بررسی فقهی حکم عده زنان بدون رحم

نویسنده : مومن، محمد ؛

(‎6 صفحه – از 6 تا 11 )

خلاصه ماشینی: استدلال به این حدیث،بدین گونه است که عنوانهای سه گانه،بویژه پس از توضیح آن،گرچه دربرگیرنده مسأله ما نیست،ولی با این همه،بعید نیست بتوان از آن دریافت؛زنی که همسانش عادت نمی‌شود عده‌ای بر او نیست؛چه،دو عنوان یاد شده در حدیث،نمونه همین مفهوم گستره است و نرسیدن به سن عادت و پشت سر نهادن آن،خصوصیتی ندارد،بلکه همه موضو برای نبودن عده،این است که همسان او قاعدگی نداشته باشد که مسأله ما را در برمی‌گیرد. به دیگر سخن:وابسته کردن حکم، به عنوان«کسی که عادت نمی‌شود و مانندش نیز همین گونه است»،خود گواه است ه همه معیار و علت برای نبودن عده، همان نداشتن عادت برای او و همسانهایش است،نه اینکه سن معینی ملاک باشد وگرنه،شایسته آن بود که گفته شود:کسی که به نه سالگی نرسیده و زنی که از پنجاه سالگی گذشته است. »2 از امام صادق(ع)درباره دختر بچه‌ای که همسانش عادت نمی‌شود و زنی که از قاعدگی ناامید گردیده،فرمود:عده‌ای بر این دو دسته نیست،هر چند با ایشان آمیزش شده باشد. این روایات به دو گونه سخن گفته‌اند: برخی این گونه است:زنی که همسانش عادت نمی‌شود که همان روایت محمد بن حکیم است: «عن محمد بن حکیم قال سألت أبا الحسن(ع)فقلت:المرأة التی لا تحیض مثلها و لم تحض کم تعتد؟قال:ثلاثة أشهر. بدین‌سان،مرحوم شیخ روایت محمد بن حکیم را دلیل و رساننده این می‌داند که عده آن دسته از زنان،همان سه ماه است و روشن است که این روایت،آن گاه می‌تواند&%02103DADG021G% رساننده این مطلب باشد که موضوع آن «زنی که همانند وی عادت می‌شود ولی خود وی نمی‌شود»باشد وگرنه زنی که تا کنون قاعدگی نداشته و همسان او نیز ندارد،مورد شک و تردید نیست،بلکه خردسالی است که عده‌ای هم ندارد.