اوصاف پدیده جنایی

نویسنده : کرمی، فرشید ؛

(‎4 صفحه – از 39 تا 42 )

خلاصه ماشینی: “بدیهی است به علل مختلف از جمله عدم توانایی پلیس در شناخت و کشف جرایم، عدم اطلاع پلیس از ارتکاب تمامی جرایم، عدم اعلام جرم توسط بسیاری از شهروندان، عدم همکاری مردم با پلیس و دستگاههای قضایی و طبع مخفیانه بسیاری از جرایم (جرایم آپارتمانی)(2)، میزان و ماهیت بسیاری از جرایم مبهم و ناشناخته باقی می‌ماند و همین امر، دست یابی به تعداد واقعی بزه کاری ها را در یک جامعه معین و در یک محدوده زمان مشخص، به وادی مشکل هدایت می‌کند. از آن جا که ارزیابی یک رفتار، لزوما بر اساس تغییراتی که در احساسات، عواطف و اعتقادات یک جامعه پدید می آید و از طرفی معیارهای سیاست جنایی، متأثر از ایدئولوژی و دیدگاه های فرهنگی و اخلاقی، آداب، رسوم و مذهب است؛ لذا ممکن است در باب جرم انگاری، اعمالی در یک جامعه و در یک برهه‌ی زمانی، با منع قانونی مواجه باشد و بر عکس در یک زمان دیگر، به دلیل تغییر در مبانی و معیارهای ارزشی، از آن عمل جرم زدایی، شده مباح و ارزشمند تلقی شود. این گونه ملاحظات سیاسی در فرآیند جرم انگاری به نحوی است که گاهی سیاست مداران و حکام وقت به منظور بقای ارزش های خود که تداوم بخش حاکمیت آن هاست سعی دارند، برخی اعمال را مجرمانه تلقی کنند در صورتی ممکن است این اعمال، هیچ تعارضی با هنجارها و ایده های پذیرفته شده اجتماعی نداشته باشد و اگر تعارض داشته باشد،نمی تواند جرم انگاری را الزام کند.”