مطالعه تطبیقی انتقال ضمان در بیع بین المللی کالا

نویسنده : کاشی، کریم ؛

(‎6 صفحه – از 37 تا 42 )

خلاصه ماشینی: “12 در کنوانسیون اول ژوئیه 1964،با آن که‌ در قانون مدنی ایران، موردی که فروشنده در عقد بیع،متهد به‌ فرستادن کالا برای خریدار باشد،پیش‌بینی نشده و ضابطه‌ای که در ماده‌ (375)قانون مدنی برای‌ تسلیم مبیع به عنوان‌ مبنا(محل انعقاد عقد بیع)تعیین شده،بیشتر متناسب با بیع داخلی،و منطبق با مواردی است‌ که مبیع به‌طور مستقیم‌ به خریدار یا نماینده او تسلیم می‌شود 40 نسبت به زمان انتقال مالکیت بین نویسندگان‌ آن توافقی به عمل نیامد و این موضوع‌ مسکوت ماند؛در مورد انتقال ضمان،زمان‌ تسلیم کالا به عنوان مبنا پذیرفته شد(ماده‌ 97)13. در قانون مدنی ایران،موردی که فروشنده‌ در عقد بیع،متعهد به فرستادن کالا برای‌ در تسلیم غیرمستقیم‌ کالا،ممکن است در قرارداد،محل خاصی برای‌ تسلیم آن به متصدی حمل‌ و نقل تعیین نشده باشد،و ممکن است طبق قرارداد فروشنده موظف باشد کالا را در محلی خاص به‌ متصدی حمل‌ونقل تسلیم‌ نماید خریدار باشد،پیش‌بینی نشده و ضابطه‌ای که‌ در ماده(375)قانون مدنی برای تسلیم مبیع‌ به عنوان مبنا(محل انعقاد عقد بیع)تعیین‌ شده،بیشتر متناسب با بیع داخلی،و منطبق‌ با مواردی است که مبیع به‌طور مستقیم به‌ خریدار یا نماینده او تسلیم می‌شود،و نه بیع‌ بین المللی که معمولا تسلیم کالا به صورت‌ غیرمستقیم بوده و فروشنده آن را به شرکت‌ حمل‌ونقل تحویل می‌دهد؛و طبق عرف‌ بین المللی،تحویل کالا به شخص ثالث‌ (شرکت حمل‌ونقل)،به منزله تسلیم آن به‌ خریدار است. طبق ماده(1609)قانون مدنی فرانسه، محل تسلیم کالا همان محل وقوع مال در هنگام بیع است،ولی با توجه به اینکه در حقوق‌ فرانسه،انتقال ضمان با انتقال مالکیت تحقق‌ می‌یابد،و انتقال مالیکت نیز با انعقاد عقد بیع‌ انجام می‌گیرد،تسلیم کالا تأثیری در انتقال‌ ضمان نداشته و صرفا تعهدی است بر عهده‌ فروشنده.”