شرح و تفسیر موادی از قانون مجازات اسلامی/ قسمت سی و نهم

نویسنده : اخوت، محمد علی ؛

(‎3 صفحه – از 56 تا 58 )

خلاصه ماشینی: “باتوجه به بند مزبور،موارد زیر قابل‌ بررسی است: 1-حوادث:جمع کلی حادثه است و حادثه امری اسم که در عالم خارج به‌وقوع‌ می‌پیوندد؛مانند ایجاد صدمه بدنی،روحی، مالی یا مرگ،درنتیجه باید اتفاقی بیفتد، صدمه‌ای ایجاد شود یا مالی خسارت بیند تا موجبی برای اعمال ماده به وجود آید و قبل از ایجاد صدمه یا خسارت هرچند از نظر پیشگیری بتتوان کاری انجام داد،بند مزبور قابلیت پیدا نمی‌کند. 3-شرایط احراز علت توجیه‌گر جرم در بند 3 ماده(59)قانون مجازات اسلامی دو امر است: الف:سبب حادثه نقض مقررات مربوط به‌ آن ورزش نباشد. »76 ج-عنصر معنوی از نظر بررسی عنصر معنوی(روانی)،سه‌ حالت متصور است: 1-ورزشکار عمدا به قصد ایراد صدمه به‌ دیگری آسیب می‌رساند،که عمل او عمدی‌ است و مشمول مقررات مربوط به قتل،ضرب‌ یا جرح عمدی می‌شود و مجازات عمومی را نیز علاوه بر دیه به همراه خواهد داشت. 8 2-ورزشکار،برای هدف ورزشی و بردن‌ سمابقه،به دیگری در جریان عملیات‌ ورزشی ضربه می‌زند،اما نتیجه را(صدمه) نمی‌خواهد؛هدف او بردن مسابقه است و اتفاقا عملش منجر به آسیب می‌شود،عمل او شبه عمد است و درصورت بی‌احتیاطی یا بی‌مبالاتی منجربه قتل،مستوجب مجازات‌ مندرج در ماده(616)قانون مجزاات‌ اسلامی خواهد بود و باید دیه قتل شبه عمد را درصورت مطالبه ولی دم بپردازد. باتوجه به موارد ذکر شده،درصورت اول‌ اصولا علت موجهه امکان استفاده ندارد؛چه‌ آنکه ضربه عمدا برای حصول نتیجه خاصی‌ وارد شده است و در صورتهای دیگر با احراز شرایط و رعایت مقررات ورزشی می‌توان به‌ دفاع علل موجهه توسل جست.”