شرح و تفسیر موادی از قانون مجازات اسلامی قسمت سی و چهارم

نویسنده : اخوت، محمد علی ؛

(‎6 صفحه – از 32 تا 37 )

خلاصه ماشینی: “گفتگو درباره علت استفاده از این‌ عبارات،بحثی بی‌نتیجه است و همه آنها یک مطلب را می‌رسانند و آن قابل تعقیب و مجازات نبودن مرتکبین اعمالی است که تحت‌ عناوین قانونی فوق به دفاع پرداخته‌اند،ولی در مورد علل موجههء جرم باید گفت،علت تشریع این بوده که عمل مرتکب،ضد اجتماعی‌ نیست و عرف و جامعه چنین اعمالی را مخالف منافع خود نمی‌بیند و ارتکاب آنها را مجاز می‌شمارد. » با توجه به این ماده،با استفاده از واژه«عمل»تمام جرایم اعم از جنایی،جنحه‌ای و خلافی و با استفاده از واژه‌های مقررات قانونی و اجرایی،تمامی مقرراتی که به استناد و اتکای آنها عمل مجرمانه‌ انجام می‌شود مشمول مقررات مربوط به علل موجههء جرم‌ کسی که برای دفاع از جان و مال خویش مبادرت به‌ ایراد صدمه و حتی قتل دیگری کرده،مرتکب عمل‌ غیر عادلانه‌ای نشده است که مجازات شود،یا کسی‌ که به حکم قانون مرتکب عملی شده که نفس آن جرم‌ است را نمی‌توان تعقیب و مجازات کرد؛چنین‌ مجازاتی غیر عادلانه و غیر منصفانه استـ می‌شود. در تیراندازی به‌ اشخاص،اعمال مراتب زیر به ترتیب اولویت لازم است: علاوه بر قربانیان جرم،قانونگذار به مأموران‌ مسلحی که برای انجام وظیفه اقدام کرده و متحمل صدمات جانی و مالی شده‌اند توجهی‌ ویژه مبذول و طبق مادهء(14)مقرر داشته که‌ به آنان کمک مالی شود الف:تیراندازی هوایی؛ ب:تیراندازی کمر به پایین؛ ج:تیراندازی کمر به بالا؛ در مورد بندهای«ب»و«ج»مادهء(7)مقرر داشته،مأموران‌ موضوع این قانون هنگام به کارگیری سلاح باید حتی المقدور پا را هدف قرار دهند و مراقبت نمایند که اقدام آنها منجر به فوت نشود و به اشخاص ثالث که دخیل در ماجرا نستند آسیبی نرسد.”