شرح و تفسیر موادی از قانون مجازات اسلامی/ قسمت بیست و هشتم

نویسنده : اخوت، محمد علی ؛

(‎4 صفحه – از 19 تا 22 )

خلاصه ماشینی: “4-به موجب ماده(710)قانون مزبور، قبول خدمت در محل‌های آماده برای صرف‌ مشروبات الکلی،مجازات مباشر دایر کننده‌ محل برای شرب خمر را در پی دارد و مجازات مباشر،یعنی کسی که محلی برای شرب خمر دایر کرده یا مردم را به آنجا دعوت کند،سه ماه‌ تا دو سال حبس و هفتاد و چهار ضربه شلاق و یا از یک میلیون و پانصد هزار ریال تا دوازده‌ میلیون ریال جزای نقدی و یا هر دو مجازات‌ است و اگر مرتکب هر دو مورد(دایر کردن‌ محل و دعوت مردم)را انجام دهد،به حداکثر مجازات محکوم می‌شود. طرح یک سؤال:د راینجا یک سؤال پیش‌ می‌آید،که با توجه به اینکه راه اثبات شرب خمر وفق مواد(148)و(170)قانون مجازات‌ اسلامی،با دوبار اقرار نزد حاکم و شهادت دو شاهد عادل و رعایت سایر مقررات مندرج‌ در مواد(166)تا(175)می‌باشد،اگر قانونا شرب خمر ثابت نشد،اجرا و اعمال ماده(53) قانون مجازات اسلامی چگونه خواهد بود؟ فرض کنیم،کسی بر اثر مستی مرتکب جرم‌ شده است،آیا صرف سلب اراده ناشی‌ از استعمال اختیاری الکل(خمر)،مؤید شرب‌ خمر و مستوجب حد است یا اینکه باید ابتدا شرب خمر ثابت شود تا بتوان هر دو مجازات را در موردش اعمال کرد؟به عبارت دیگر،آیا مادتین مزبور،ملازمه با اثبات شرب خمر دارد یا خیر؟ اصولا جرایم حدی دارای ادله اثبات‌ مخصوص به خود هستند و در هر مورد خاص‌ ممکن است پاسخ متفاوت با مورد دیگر باشد.”