دیه اقلیتهای دینی

نویسنده : هویک بهبو ؛

(‎4 صفحه – از 82 تا 85 )

خلاصه ماشینی: “توجه خوانندگان محترم را به این مهم‌ جلب می‌نماید که بنابراین روایت،نخستین‌ دیه برای قتل یک فرد یهودی تعیین گردیده‌ که مقدار آن نیز منطبق با بند”1″ماده( 297) قانون مجازات اسلامی بوده و با دیه کامل‌ فرد مسلمان برابر است. دلیل دیگری نیز که جهت اثبات ماهیت‌ حقوقی دیه بیان گردیده،این است که مجازاتهای‌ اسلامی همیشه در مقابل معصیت و گناه‌ می‌باشند و دیه در غالب موارد در مقابل فعلهای‌ خطایی و یا شبه عمد قرار می‌گیرد و از طرفی، عاقله که گاهی مسئول پرداخت دیه است،خواه‌ خویشاوندان جانی باشند و یا امام(دولت)، محملی ندارد که مجازات شوند و اگر دیه‌ مجازات باشد باید گفت که افراد بی‌گناه از نظر فقه قابلیت تعقیب کیفری را دارند و این‌ بر خلاف عدالت و منطق عقل سلیم می‌باشد. در دو سال اخیر با استفاده از راهکار حقوقی‌ مذکور،احکام عدیده‌ای از محاکم دادگستری‌ صادر شده که با توجه به دادخواست تقدیمی‌ مبادرت به صدور رأی به لحاظ جبران خسارت‌ ناشی از فوت اقلیتهای رسمی کشور،معادل‌ دیه فرد مسلمان نموده‌اند تا جایی که برخی‌ از آرای فوق مورد تأیید محاکم محترم‌ دادگاه‌های تجدید نظر استان تهران،فارس و آذربایجان غربی نیز واقع گردیده است. هر چند پیش نویس قانون برابری دیه ایرانیان‌ غیر مسلمان با سایر هموطنان به کمیسیون‌ مربوط ارائه گردیده است؛ولی با توجه به مفاد آن می‌توان چنین استنباط کرد که‌ پیش‌نویس مذکور از هدف اصلی خود منحرف شده و با عنوان جبران ما به التفاوت‌ دیه اهل کتاب از طریقی که مصلحت باشد، عملا اثرات بازدارندگی مربوط به مجازات‌ جانی مبنی بر پرداخت دیه را از بین می‌برد.”