تفسیر مواد قانون مجازات اسلامی/ قسمت سی و یکم

نویسنده : اخوت، محمد ؛

(‎5 صفحه – از 42 تا 46 )

خلاصه ماشینی: “به موجب احکام شماره 1807 مورخ 5/8/1316 و 1800 مورخ‌ 15/8/1316 شعبه دوم دیوان عالی کشور: “اگر کسی به قصد قتل یک نفر تیری به طرف او خالی کند ولی‌ تیر خطا رود و به دیگری اصابت کندو به قتل برسد؛چنین عمل‌ واحدی که مربوط به یک تصمیم و یک فکر و اراده می‌باشد،اصولا دو جرم محسوب نمی‌شود تا مستلزم تعیین دو مجازات گردد و عمل‌ انتسابی از لحاظ اینکه مرتکب قصد کشتن انسانی را داشته و دراثر خطای او تیر به انسان دیگری اصابت و موجب فوت او شده یک جرم‌ به شمار می‌رود که مشمول ماده(170)قانون کیفر عمومی است. 13 قتل مهدورالدم به موجب تبصره‌”2″ماده(295)قانون‌ مجازات اسلامی: “در صورتی که شخصی کسی را به اعتقاد مهدورالدم بودن یا قصاص‌ بکشد و این امر بر دادگاه ثابت شود و بعدا معلوم گردد که مجنی‌علیه‌ مورد قصاص یا مهدورالدم نبوده است،قتل به منزله شبیه به عمد است؛و اگر ادعای خود را در خصوص مهدورالدم بودن مقتول به اثبات‌ حقوقدانان جزایی نیز بر این باورند که‌ اشتباه در هویت مجنی‌علیه،قتل را از حالت عمدی خارج نمی‌سازد؛زیرا انسان‌ محقون‌الدمی کشته شده است برساند،قصاص و دیه از او ساقط است. بر اثر تجدید نظر خواهی پرونده‌ به شعبه 28 دیوان عالی کشور ارجاع شده،شعبه دیوان با این استدلال‌ که موضوع مشمول هیچک از شقوق ماده(206)قانون مجازات‌ اسلامی نیست؛زیرا بند”ب‌”که مورد استناد دادگاه بدوی قرار گرفته‌ ناظر به موردی است که شخص عمدا اقدامی را علیه دیگری انجام‌ دهد،در حالی که متهم بدون هدف و بدون اینکه قصد زدن به شخصی‌ را داشته باشد تیراندازی کرده،رأی دادگاه به موجب دادنامه شماره‌ 123/28 مورخ 22/3/81 نقص و پرونده را به شعبه‌ای از شعب دادگاه‌ عمومی خواف ارجاع کرده است.”