حقوق و زیبا شناسی (قلمرو متقابل هنر و حقوق)

نویسنده : بلادی، سید عباس ؛

(‎7 صفحه – از 66 تا 72 )

خلاصه ماشینی: “متقابلا،مفهوم زیبایی نیز لزوما با معنی هنر یکی نمی‌باشد؛اما ارتباط بین هنر و زیباشناسی انکارناپذیر است و به گفته‌ “هگل‌”:«زیبایی امری تجریدی و انتزاعی‌ نمی‌توان باشد،پس عین زیبا خود را بر حواس‌ عرضه می‌کند ولی بر ذهن یا روح هم جلوه‌گر می‌شود؛زیرا وجود حسی محض به خودی‌ خود زیبا نیست بلکه فقط هنگامی زیبا می‌گردد که ذهن پرتو فروغ مثال را از خلال‌ آن ببیند. بنابراین،غیر از احساس روحی زیباشناسی و هنر،اصولا می‌توان هنر و زیباشناسی را به علم توأم‌ دانست؛زیرا نقاشی که‌ تصویری زیبا ترسیم می‌کند و یا آهنگسازی که آهنگی موزون‌ ارائه می‌دهد؛علاوه بر اینکه هنر خویش را به نمایش می‌گذارد؛ برای نشان دادن این هنر،علم‌ خود را نیز به کار می‌گیرد؛یعنی‌ تا زمانی که نقاش از علم‌ ترکیب رنگها بی‌خبر بوده و یا آهنگساز از شناخت نت‌ها، بی‌اطلاع باشد،در هنر خویش‌ توفیق چندانی نخواهد یافت نهایی سیر انسانی در وصول به غایب مطلوب، خودشناسی و خودمختاری است و مرحله‌ بالاتر از آن،وصول به روح مطلق است که‌ همان مرحلهء علم به ذات مطلق می‌باشد و نخستین مرحله روح مطلق،صنعت و هنر است؛یعنی آثاری از انسان که زیبایی را نشان‌ می‌دهد.”