تحلیل و بررسی سیاست جنایی مبارزه با مواد مخدر در ایران/ قسمت پایانی

نویسنده : مویدی، احمد ؛

(‎4 صفحه – از 71 تا 74 )

خلاصه ماشینی: “قانون مبارزه با مواد مخدر درماده(15)خود،ضمن جرم‌ الهام گرفتن کلیه مواد قانونی از روندی‌ هماهنگ و منطبق با سیاستی اصولی که‌ نشأت گرفته از تحقیقات و پژوهش‌های‌ علمی و جهانی بوده و در آن نقطه نظرات‌ کارشناسان علوم مرتبط نظیر جرم‌شناسان،حقوقدانان،روانشناسان، روانپزشکان،جامعه‌شناسان و متخصصین‌ علوم زندان‌ها منعکس باشد،در مهار این‌ پدیده شوم بسیار مؤثر خواهد بود دانستن اعتیاد،با الهام از سیاست جنایی درمانی،فرصت ترک‌ اعتیاد به معتادین را به میل و اراده خویش داده است. پیشگیری از جرایم مواد مخدر: اگر چه در غالب جرایم،هدف از به کیفر رساندن مجرمان،اصلاح‌ بزهکار و تهدید مجرمین بالقوه می‌باشد؛اما نباید فراموش کرد که‌ صرف تدوین قوانین و اجرای آنها به تنهایی برای انصراف مجرمین‌ بالقوه کافی نیست و ضرورت دارد به نقش و جایگاه پیشگیری‌ عمومی به عنوان یک عامل تعیین کننده در مهار جرایم مواد مخدر توجه نمود. اگر چه ممکن است برخی از مجرمین بالقوه با مطالعه قوانین کیفری‌ و استحضار از وجود ضمانت اجراهای خشن،در آینده مرتکب جرم‌ نگردند و قوه قضاییه با اعمال مجازات‌ها نسبت به مجرمین بالفعل به‌ این امر کمک نماید،اما باید دانست که عوامل بی‌شماری بر بزهکاری‌ و بزهکار تأثیرگذار است که نادیده گرفتن این عوامل موجب عدم‌ تحقق اهداف سیاست جنایی در کشور می‌گردد. از آنجایی که قانون اساسی،مأموریت‌های خاصی را برای قوه‌ قضاییه تعریف نموده و قوانین عادی،ابزار محدودی را در اختیار این‌ قوه قرار داده؛لذا نمی‌توان از این دستگاه انتظار داشت تا بتواند مدیریت‌ مجمع تشخیص مصلحت نظام با تدوین متون قانونی،پاره‌ای از ضمانت اجراهای کیفری را نیز پیش‌بینی نموده است.”