اطفال بی سرپرست در معرض ارتکاب جرم

نویسنده : آفنداک، خلیل ؛

(‎3 صفحه – از 72 تا 74 )

خلاصه ماشینی: “پدری‌ که خبر ندارد که فرزندش در آن موقع شب در بیرون چکار دارد،و یا دنبال او نمی‌رود تا جواب‌ سئوالش را بداند،آیا لیاقت پدر بودن را دارد و می‌توان برای چنین طفلی ولی قهری و پدری‌ این چنین را تصور نمود؟ آیا نبایستی اطفال و نوجوانان چنین خانواده‌هایی‌ را در زمره اطفال بی‌سرپرست دانست و آنان را مورد حمایت قانون راجع به کودکان بی‌سرپرست مصوب‌ 29/12/1353 قرار داد؟ آیا پیشگیری از جرم این است که ما منتظر شویم تا جوان یا نوجوانی در اثر وجود چنین‌ والدینی به طریق خطا و بزهکاری رفته و بعدا دستگاه‌های مختلف انتظامی،قضایی و اجرایی را به خدمت فراخوانیم و با مجازات و یا اقدامات‌ تأمینی این افراد را بگیریم؟یا بایستی علاج واقعه‌ را قبل از وقوع به کار بست؟ آیا بهتر نیست جلوی ازدواج مجدد مردان و زنانی که حضانت اطفالی را بر عهده دارند و به‌ کیفیت اطمینان بخشی هزینه‌های تحصیلی، نگاهداری و معیشت آنان را تأمین ننموده‌اند،را گرفت و مانع آن شد؟زیرا زنان و مردانی که با داشتن کودکانی،با مردان و یا زنان دیگری ازدواج‌ می‌کنند،هر چند در اول ازدواج شرط می‌شود که‌ مثلا بچه‌ای دارد و زن یا شوهر جدید باید وجود او را قبول نماید و هر چند که طرف مقابل نیز این‌ شرط را می‌پذیرد،ولی در عمل ثابت شده است که‌ موارد نادری از زنان و شوهرانی این چنین،به‌ تعهدات خود حین ازدواج پای‌بند بوده‌اند.”