واخواهی در دعاوی مدنی و کیفری/ قسمت پایانی

نویسنده : توکلی، سعید ؛

(‎3 صفحه – از 83 تا 85 )

خلاصه ماشینی: “م،پیش‌بینی و پاسخ داده‌ است:«رأیی که پس از رسیدگی واخواهی صادر می‌شود فقط نسبت به‌ واخواه و واخوانده مؤثر است و شامل کسی که واخواهی نکرده است‌ نخواهد شد،مگر اینکه رأی صادر شده قابل تجزیه و تفکیک نباشد که در این صورت نسبت به کسانی که مشمول حکم غیابی بوده ولی‌ واخواهی نکرده‌اند نیز تسری خواهد داشت. مبحث دوم-واخواهی در امور کیفری در قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری‌ مصوب 1378 همانند قانون آیین دادرسی مدنی،عنوان«واخواهی» پیش‌بینی شده است و هرگاه متهم یا وکیل مدافع او در هیچیک از جلسات دادگاه شرکت نداشته باشند و لایحه دفاعیه نیز نفرستاده باشند دادگاه مجاز به رسیدگی غیابی خواهد بود. با توجه به اینکه حق واخواهی قابل اثبات‌ می‌باشد،چنانچه محکوم‌علیه صراحتا این‌ حق را اسقاط و درخواست رسیدگی در مرجع تجدیدنظر بنماید،این درخواست‌ باید در مرجع تجدیدنظر مورد رسیدگی‌ قرار گیرد؛ولی عناوین کلی که صراحتا دلالت بر اسقاط حق واخواهی ندارد موجب‌ سقوط این حق نمی‌شود دادگاه پس از دریافت تقاضای واخواهی بلافاصله وارد رسیدگی‌ می‌شود و دلایل و مدافعات محکوم‌علیه را بررسی می‌نماید؛ چنانچه این دلایل مؤثر در رأی نباشد،رأی غیابی را تأیید می‌نماید و در صورتی که مؤثر در رأی تشخیص دهد و یا بررسی مدارک و مدافعات مستلزم تحقیق بیشتر باشد با تعیین وقت رسیدگی، طرفین را دعوت می‌نماید. همچنین برابر قانون راجع به رسیدگی غیابی در امور خلافی مصوب 4/2/1339 «در کلیه امور خلافی دادگاه می‌تواند بدون احضار متهم به استناد مدارک موجود در پرونده غیابا رأی مقتضی صادر نماید و این حکم قابل اعتراض خواهد بود.”