املاک مردم واقع در طرح ها و متقاضیات تفکیک و افراز (1)

نویسنده : خانمحمدی، حشمت الله ؛

(‎5 صفحه – از 40 تا 44 )

خلاصه ماشینی: “» منظور از قراردادها همان عقود است؛زیرا در مادۀ 183 قانون مدنی عقد تعریف شده به اینکه یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایند و مورد قبول آنها باشد و این همان چیزی است که تعبیر دیگر مهمترین وظیفه مقامات محلی در راستای تقویت و بهبود اجتماع محلی که باید انجام گیرد،«شهروندسازی»است. مبحث دوم:تفات تفکیک و افراز: -بنا بر تعاریف تفکیک و افراز که گفته شد،معلوم می‌شود که بین تفکیک و افراز تفاوت‌هایی به شرح زیر وجود دارد: 1-در تفکیک لازم نیست که ملک غیر منقول مشاع باشد؛یعنی یک نفر که مالک 6 دانگ زمین بزرگی است،می‌تواند آن را به قطعات کوچک‌تر تفکیک و تقسیم نماید، همانطور که اگر چند نفر مالک آن باشند، می‌توانند آن را تفکیک کنند اما در افراز لازم است که ملک مشاع باشد و در مورد تقسیم ملک غیر مشاع و غیر مشترک این اصطلاح بکار برده نمی‌شود. 2-اگر ملک مشترک و مشاعی تفکیک شود، حالت اشاعه و اشتراک آن از بین نمی‌رود؛ یعنی پس از تفکیک نیز شرکاء در هر قطعه‌ای به نسبت سهم خود مالکیت دارند؛ مثلا اگر زمینی به مساحت پنج هزار متر مربع بین دو نفر به طور مساوی مشترک باشد و آن زمین به 10 قطعۀ 500 متری تفکیک گردد،هر یک از شرکا مالک سه دانگ هر قطعه خواهند بود اما در افراز سهم شریک مشخص و معین می‌شود و از حالت مشاع بودن و اشتراک خارج می‌گردد.”