تحقیقی مختصر در مورد عقد(قسمت پایانی)

نویسنده : علی آبادی، علی ؛

(‎4 صفحه – از 33 تا 36 )

خلاصه ماشینی: “یعنی اگرچه‌ عقود غیر معین یا قراردادهایی که به استناد ماده(10)قانون مدنی منعقد می‌شود،در فقه‌ شناخته شده نیست ولی در تبادلات مردم، قراردادهایی که شامل چند عقد معین باشند، بسیار است که توجه به آنها که از تجزیه یک‌ عقد مرکب به دست می‌آید و جانشین کردن‌ نظر تفسیری قانونگذار در مواضع مسکوت‌ گذاشته شده و مورد اختلاف،می‌تواند رهگشای خوبی برای پایان دادن اختلافات‌ ناشی از این قبیل قراردادها باشد. به هر صورت،مسلما امروزه هر دو نوع‌ مذکور توسط مردم صورت می‌پذیرد و باید (به تصویرصفحه مراجعه شود) حدود و ثغور قراردادهای مختلط نیز مورد عنایت قانونگذاران و فقها واقع شود؛چنانکه‌ نگارنده‌”الوسیط”1نیز بدان توجه نموده و تحت عنوان‌”العقد البسیط و العقد المختلط” دربارهء آن بحث کرده است که مفهوم آن در ذیل‌ نقل می‌شود: عقد بسیط یا ساده؛عقدی است که تنها از یک عقد تشکیل شده است و ترکیبی از عقود متعدد نیست. چنانکه قرارداد اقامت در مسافرخانه(در مثال قبلی)از عقود اجاره،بیع، خدمات ودیعه تشکیل شده است و در عقد معلق نیز فقها معتقدند که حصول‌ معلق علیه بعد از عقد، موجب نفوذ عقد از زمان‌ انعقاد می‌شود؛یعنی‌ مقدم اثر می‌کند همان‌طوری که گفته شد،می‌توان از این قبیل‌ عقود را به عقود متعدد معین و یا غیرمعین‌ تجزیه نمود و حکم هر یک را اجرا کرد. بدیهی است‌ هر عقدی که مشروط نباشد،مطلق است یعنی‌ هر گاه شرط به مدرسه رساندن فرزند فروشنده‌ از عقد فوق حذف شود،آن عقد،مطلق خواهد هرچند که به نظر می‌رسد مجموعه عقود داخل در یک قرارداد،گاهی‌ چنان پدیده‌ای را می‌سازند که آن پدیده را باید یک‌ واحد مستقل از همه عقود سازنده آن مدنظر داشت‌ ولی این خصوصیت هم تا زمانی قابل اجراست که‌ بتواند مبنای حل اختلافات‌ و محور اشتراکات واقع‌ شود بود.”