اثر فقدان بکارت در ایجاد حق فسخ نکاح برای زوج

نویسنده : ذاکر حسینی، محمد هادی ؛

(‎3 صفحه – از 54 تا 56 )

خلاصه ماشینی: “اما در نکاح زن آزاد، صرف فقدان بکارت از عیوب موجب فسخ نکاح نیست؛ بلکه در تقلیل مهریه اثرگذار است و البته این در صورتی است که زوج نسبت به عدم بکارت زوجه آگاه نبوده باشد. پس اگر در نکاح وجود بکارت در زن به طور صریح یا ضمنی در عقد، شرط شده باشد و پس از عقد، زن ثیبه یافته شود برای زوج حق فسخ یا قبول عقد به همان صورت (یعنی بدون ارش) وجود دارد. آنچه که مورد قبول اکثر فقها خصوصا متأخرین از ایشان واقع شده است ضمنی تبانی در عقد است و آن شرطی است که پیش از عقد به‌واسطه توصیف شدن یا اخبار به، مشروط به بدان اشاره شده است اما به هنگام عقد بدان تصریح نمی‌گردد؛ مثلا اگر هنگام خواستگاری درباره‌ی باکره بودن دختر صحبت و مذاکره بشود و عقد هم با عنایت به آنچه گفته شده منعقد بشود، این شرط معتبر بوده و با استناد به فقدان آن می‌توان عقد را فسخ نمود. 6) شرایط فسخ: برای تحقق خیار تدلیس وجود دو شرط لازم است: اول آنکه فقدان بکارت مسبوق به پیش از عقد بوده باشد. اما هنگامی که مشروط به عرفا ضمن عقد باشد سکوت در اینجا موجد تدلیس است؛ چرا که اگر چه سکوت امری سلبی است و اثر ایجابی از آن نمی‌توان اخذ کرد و بنابر همین مبناست که گفته‌اند: «لا ینسب القول لساکت» اما به وقت اشتراط (چه صریح، چه ضمنی) چون که سکوت همراه با قرینه و دال بر اعلان اراده است، امری ایجابی محسوب شده و موثر خواهد بود.”