بررسی جرم آدم ربایی در حقوق کیفری ایران و اسلام (قسمت پایانی)

نویسنده : صبری، نور محمد ؛

(‎3 صفحه – از 56 تا 58 )

خلاصه ماشینی: “» بنابراین،مشاهده می‌شود در بحث سرقت‌ حر و فروش او،عنوان(مفسد فی الارض)در کلمات فقها صراحتا ذکر شده است و شهید ثانی هم که آدم‌ربایی را از باب افساد نمی‌داند، هیچ گونه اشاره‌ای به نفی خود عنوان(افساد فی الارض)ندارد و از استدلالی که بیان کرده‌ (به تصویرصفحه مراجعه شود) است نیز استنباط می‌شود که«شهیدین» عنوان مفسد را پذیرفته‌اند ولی در مصداق آن‌ اختلاف دارند. اگر در بحث سرقت حر و فروش او،عنوان(مفسد فی الارض)در کلمات فقها صراحتا ذکر شده است و شهید ثانی هم که آدم‌ربایی‌ را از باب افساد نمی‌داند، هیچ گونه اشاره‌ا به نفی‌ خود عنوان(افساد فی الارض)ندارد و از استدلالی که بیان کرده‌ است نیز استنباط می‌شود که«شهیدین»عنوان‌ مفسد را پذیرفته‌اند ولی در مصداق آن اختلاف دارند از باب افساد باشد،چون آدم‌ربایی محاربه و افساد خاصی است،با توجه به دلیل خاص‌ حکمش فقط قطع است.”