تیراندازی پلیس در ایران

نویسنده : جوکار، حمید ؛

(‎5 صفحه – از 45 تا 49 )

خلاصه ماشینی: “»این تیراندازی‌ها عبارتند از: الف)تیراندازی به منظور دفاع مأموریناز خود و یا سایر اشخاص برابر مادۀ 3 قانون بکارگیری سلاح،مأمورینانتظامی در موارد زیر حق بکارگیری سلاح را دارند:1-برای دفاع از خود در برابر کسی که با سلاحسرد یا گرم به آنها حمله می‌کند؛ 2-برای دفاع از خود در برابر یک یا چند نفر کهبدون سلاح حمله می‌آورند،ولی اوضاع و احوالطوری است که بدون بکارگیری سلاح،دفاعشخصی امکان نداشته باشد؛ 3-در صورتی که مأمورین مشاهده کنند که یکیا چند نفر مورد حمله واقع شده و جان آنان درخطر است. کمیسیون قضایی و حقوقی سازمان قضایینیروهای مسلح،در پاسخ به این سؤال کهچنانچه توسط شورای عالی امنیت ملی،مناطقی به عنوان منطقۀ ممنوعه اعلام شود،آیا با توجه به بند نه9/ مادۀ 3 قانون بکارگیریسلاح توسط نیروهای مسلح در موارد ضروری،مأموران مجاز به تیراندازی برابر مقررات قانونمزبور به عابرین غیر مجاز که در مناطق یاد شدهتردد می‌کنند،هستند یا خیر؟به عبارت دیگر آیاتیراندازی در مناطق ممنوعه و مناطق عادی ازنظر اجرای مقررات و ضوابط قانون بکارگیریسالح تفاوتی دارد یا خیر؟نظریۀ شمارۀ7/34/26909-1387/8/22 اعلام نموده:«رعایت مقررات قانون بکارگیری سلاح توسطمأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری،درکلیۀ مواردی که مأمورین برابر قانون مجاز بهتیراندازی می‌باشند،الزامی است و از جهترعایت مقررات قانون مزبور،فرقی بین مناطقممنوعه با سایر مناطق وجود ندارد. بنابر آنچه گفته شد،برای این کهشرایط قانونی تیراندازی برای حفاظت از اماکنطبقه‌بندی شده وجود داشته باشد باید این نکاترعایت گردد: 1-مکان موردنظر یکی از مصادیق چهارگانۀحیاتی،حساس،مهم یا قابل حفاظت باشد؛ 2-هجوم یا حمله به این اماکن جهت ترور،تخریب،آتش‌سوزی،غارت اسناد و اموال،گروگان‌گیری و اشغال انجام گرفته باشد؛ 3-مأمور مسلح،نگهبان یا مسؤول حفاظت ایناماکن باشد؛یعنی مأموریت داشته باشد؛ 4-چاره‌ای جز به بکارگیری سلاح نداشته باشد؛ 5-مراتب هشدار و تیراندازی را با توجه بهمقررات رعایت نماید.”