کنکاشی پیرامون اصل \”دولت کاملة الوداد\”/ قسمت پایانی

نویسنده : باهر، حسین ؛

(‎2 صفحه – از 39 تا 40 )

خلاصه ماشینی: “(5) استناد به اصل مزبور در ماه دوم‌ عهدنامه منعقد شده بین دو دولت ایران و ایتالیا،مصوب 14 اردیبهشت ماه 1309، مورد توجه قرار گرفت و به موجب آن، طرفین موافقت نمودند که:روابط سیاسی‌ و کنسولی خود را بر طبق اصول معمول‌ بین المللی ادامه داده و هر یک از طرفین‌ متعاهد نسبت به نمایندگان سیاسی و کنسولی یکدیگر،مطابق اصول و معمول‌ حقوق بین الملل رفتار کرده و در هر حال، به شرط معامله متقابله،رفتار مزبور نباید مادون معامله‌ای باشد که نسبت به‌ نمایندگان سیاسی و کنسولی دولت‌ کاملة الوداد معمول می‌شود. (9) در عهدنامه مودت بین ایران و یونان و قرارداد منضم به آن،مصوب دهم اسفند ماه‌ 1310،یکی دو مورد درباره استفاده از اصل‌ “دولت کاملة الوداد”به طور مشروط دیده‌ می‌شود که به شرح زیر مورد توجه قرار می‌گیرد: الف-رفتار طرفین متعاهدین نسبت به‌ نمایندگان سیاسی و کنسولی به شرط معامله متقابله که به موجب حقوق عمومی‌ بین المللی مقرر گردیده مادون رفتار معموله نسبت به نمایندگان سیاسی و کنسولی دولت کاملة الوداد نخواهد بود (ماده 2). (14) به موجب عهد نامه مودت و اقامت بین‌ کشورهای ایران و جمهوری اطریش، مصوب 19/7/1344 اصل‌”دولت‌ کاملة الوداد”به شرح ذیل مورد موافقت‌ طرفین قرار گرفته است: «نسبت به اعضای نمایندگیهای سیاسی‌ و کنسولی هر یک از طرفین در قلمرو دیگر،طبق اصول و معمول و عرف‌ بین الملل رفتار خواهد شد و به شرط متقابله،ضوابط رفتار مزبور نمی‌تواند نامساعدتر از معامله‌ای باشد که نسبت به‌ اعضای نمایندگیهای سیاسی و کنسولی‌ دولت کاملة الوداد می‌شود.”