زمینه های مغایرت تبصره”2″ ماده (295) قانون مجازات اسلامی با قواعد شکلی و ماهوی

نویسنده : زارع، حسن ؛

(‎4 صفحه – از 38 تا 41 )

خلاصه ماشینی: “با توجه به این مقدمات در خصوص تبصره ی قانونی یاد شده، این سئوالات به ذهن متباور می شود که آیا با توجه به موضوعی و تخصصی بودن موجبات قصاص یا مهدورالدم شناخته شدن افراد، آیا هر کسی می تواند این امور را احراز کرده و دیگری را مستحق قصاص یا مهدورالدم بشناسد؟ آیا می­توان تمام مراحل دادرسی را در یک مرحله خلاصه نمود و با تشخیص خود دیگری را از حق حیات – که بزرگترین موهبت خداوندی است- محروم کرد؟ و بالأخره این که آیا تصویب چنین تبصره­هایی نشانگر آن نیست که قانون گذار دادگستری خصوصی را تجویز نموده و از اصول مسلم قانون اساسی به عنوان میثاق ملی یک ملت تخطی کرده است؟ پاسخ به این پرسش ها و بررسی جوانب آن از حوصله نوشتار حاضر خارج است اما به نظر می­رسد با توجه به آن که خداوند حق حیات را یکی از غیر قابل انکارتری حقوق انسآن ها معرفی کرده و متجاوزان به این حق را با تندترین لحن­ها مورد عتاب قرار داد، و اور مستحق عذاب دنیوی و اخروی می­داند و درآیات مختلف قرآن ، به لزوم احترام انسآن ها به این حق تأکید ورزیده؛ از جمله در آیه 32 سوره ی مبارکه ی مائده که طی آن کشتن انسان بی­گناهی را به مثابه کشتن همه مردمان دانسته، پاسخ به این سؤالات چندان هم مشکل نباشد.”