بررسی سستی خواب و بیهوشی بعنوان علل رافع مسؤولیت در حقوق موضوعه و مطالعه تطبیقی آن با فقه اسلامی

نویسنده : یکتن خدائی، محسن ؛

(‎7 صفحه – از 43 تا 49 )

خلاصه ماشینی: “1 مبحث اول-خواب و بیهوشی علل‌ زوال مسئولیت: بعضی از افراد در هنگام خواب‌ و یا بیهوشی صرفنظر از علت ایجاد آن، فعالیتهایی را انجام داده و یا حتی ممکن‌ است سخنانی بر زبان برانند که دسته‌ای‌ از آنها می‌تواند جنبه جزایی داشه باشد یعنی در همان حال مرتکب جرائمی‌ شوند،بحث اینست که میزان مسئولیت‌ این افراد تا چه اندازه خواهد بود؟ مسلما قابلیت انتساب در اینگونه‌ موارد مشکل است چرا که فرد در حالت‌ خواب و بیهوشی قوه تمیز خوب و بد را ندارد و به فرض اینکه این توانایی هم‌ در وی باقی باشد،قادر به کنترل‌ رفتار خود نیست و اراده‌اش مختل‌ می‌باشد. الف-خواب طبیعی خواب طبیعی در انسان در اثر خستگی عضلانی و یا دماغی حادث (به تصویرصفحه مراجعه شود) می‌شود و امری است طبیعی و فطری که‌ در وجود هر انسانی نهفته است و گریزی‌ از آن نیست و کسی نمی‌تواند به‌ مخالفت با آن برخیزد،حال چون در این‌ حالت شخص قادر به ادراک وقایعی که‌ پیرامونش می‌گذرد نمی‌باشد و قوه اراده‌ مختل گردیده،چنانچه در اثر حرکات‌ غیر ارادی صادره از دست و پای انسان به‌ دیگری صدمه‌ای وارد شود و یا در خواب‌ راه برود،به بستگان و آشنایان و غیره‌ فحاشی کند و یا افتراء و تهمت ناروا بزند، اقدام به کشتن با وسیله‌ای که در دسترس‌ قرار دارد بنماید و بطور کلی مرتکب جرم‌ گردد؛مطابق بند الف ماده 36 قانون‌ مجازات عمومی سال 1352 مسئول‌ شناخته نمی‌شود2 با وضع این ماده این امکان بوجود آمده بود کهبسیاری از رفتارها و واقعیات‌ اجتماعی،بهنگام تعیین حد مسئولیت‌ جزایی و اجرای مجازتها مورد توجه‌ قرار گیرد.”