آزادی مشروط زندانیان

نویسنده : کارمزدی، عبدالکریم ؛

(‎6 صفحه – از 35 تا 40 )

خلاصه ماشینی: “در اینجا ممکن است سئوالی به ذهن‌ خواننده گرامی متبادر شود مبنی بر اینکه: فرضا شخصی مرتکب جرمی شود که‌ مجازات قانونی آن بیش از سه سال‌ است،لکن بدلیل تشخیص دادگاه‌ و با رعایت ماده 22 قانون مجازات‌ اسلامی،محکمه جهات مخففه‌ را اعمال نموده و مجرم را به دو سال‌ حبس محکوم نماید؛آیا در این صورت‌ شامل شق اول ماده 38 قانون مجازات‌ اسلامی می‌گردد؟ یعنی بایستی 3/2 مدت محکومیت‌ حبس را تحمل نماید و یا مشمول‌ قسمت دوم ماده مذکور است،یعنی‌ در صورت گذراندن 2/1 زمان محکومیت‌ آزادی مشروط به او تعلق خواهد گرفت؟ در پاسخ باید گفت،ماده فوق الذکر با صراحت بیان داشته:«… البته‌ در ظاهر امر بنظر میرسد که تصویب ماده‌ اخیر به ضرر محکومین مشمول آزادی‌ مشروط بوده ودست دادگاهها را بازتر نموده است،لکن اگر تعمق و تأمل‌ بیشتری نمائیم در خواهیم یافت که‌ آزادی مشروط نوعی درمان و اصلاح‌ مجرم بوده و بعبارت دیگر ضمانت‌ اجرای عدم ارتکاب جرم مجدد توسط وی میباشد،پس اگر شخصی فرضا به‌ یکسال حبس محکوم شده و ششماه‌ آنرا تحمل کرده،اگر بر حسب قانون به‌ مابقی مدت محکومیت وی آزادی‌ مشروط تعلق گیرد و دادگاه مدت آزادی‌ مشروط ویرا برای مدت ششماه حبس‌ ،سه سال معین نماید،طبعا در اصلاح‌ وی و عدم بازگشت مجدد او به زندان‌ بدلیل ارتکاب جرم بعدی بسیار مؤثر خواهد بود.”