چگونه می توان در تصادم وسیله نقلیه با عابر پیاده، راننده را مقصر شناخت؟

نویسنده : پور سالویی، عطاء الله فتحعلی ؛

(‎4 صفحه – از 58 تا 61 )

خلاصه ماشینی: “وقوع یک‌ تصادم،ریشه در عوامل مختلفی دارد که هر یک به نوبهء خود حائز اهمیت بوده و جای تأمل‌ دارد؛لیکن از مجموع علل ریشه‌ای وقوع یک‌ تصادم وسیله نقلیه موتوری زمینی،راننده‌ مهمترین نقشی را دارد؛و برابر آمار منتشره، موتوری زمینی،نقش مستقیم در بروز حوادث داشته است: تعاریف: 1-تفاوت راننده و عابر پیاده: بند”34″ماده(1)آیین‌نامه راهنمایی و رانندگی مصوب 1347،راننده را به شرح زیر تعریف نموده است: «کسی که هدایت وسیله نقلیه را توسط فرمان یا وسایل دیگر به عهده داشته باشد». 6-بند”1″ماده(21)کنواسیون عبور و مرور در راهها چنانچه در قسمت سواره‌رو برای عبور عابرین پیاده از عرض راه،محلی‌ وجود داشته باشد که دارای تابلو بوده و یا به وسیله خطکشی مشخص شده باشد: الف-اگر ترافیک وسایل نقلیه در آن محل‌ با چراغ راهنما و یا توسط مأمورین راهنمایی‌ هدایت شود،رانندگانی که فرمان ایست‌ دریافت می‌دارند بایستی نزدیک محل عبور عابر پیاده توقف نمایند؛وقتی که فرمان‌ حرکت دریافت می‌دارند،نبایستی مانع عبور عابرینی که طبق ماده(20)این مقاوله‌نامه، عبور هستند،شوند. ج-بند”1″ماده(31)کنوانسیون عبور و مرور در جاده‌ها،طرز رفتار رانندگان را هنگام‌ سانحه،به شرح زیر احصا نموده است: 1-با رعایت مقررات داخلی در مورد الزام‌ کمک به مصدومین،هر راننده و یا استفاده‌ کننده دیگر از راه که با سانحه ترافیک ارتباط داشته باشد،بایستی: (1-1)-هرچه زودتر بداند آنکه باعث‌ خطر بیشتری برای ترافیک بشود،توقف‌ نماید. (2-1)-در برقراری ایمنی ترافیک در در وقوع یک تصادم‌ وسیله نقلیه موتوری‌ زمینی،راننده،مهمترین‌ نقش را دارد؛وبرابر آمار منتشره،درصد 70 درصد از مجموع وسایل‌ نقلیه موتوری زمینی، نقش مستقیمی در بروز حوادث داشته است (به تصویرصفحه مراجعه شود) محل سانحه کوشش نماید؛و اگر در سانحه، کسی کشته شده و یا به سختی صدمه‌ دیده باشد تا آنجا که به ایمنی ترافیک لطمه‌ای‌ وارد نشود،از هر گونه تغییر شرایط محل و محو اثراتی که برای تعیین مسؤلیت مورد استفاده قرار می‌گیرد،خودداری نماید.”