انحراف تنها گرفتن رشوه نیست (سهل انگاری یا اشتباه از لحاظ نتائج بد و زیانبخش گاهی برابر با رشوه خواری است)

نویسنده : ورزی، ابوالحسن؛

(‎3 صفحه – از 64 تا 66 )

خلاصه ماشینی: “منهم باندازه‌ شما قدر فضیلتو پاکدامنی را میدانم و با ننک و فضیحت آلودگی آشنائی دارم،ولی درباره کسانی‌ که نیازمندیها و دشواریهای معیشت،ناگزیر از راه‌ ثواب منحرفشان کرده است؛با شدت و خشونت‌ شما داوری نمیکنم و گناه و جنایت کسی را که با داشتن تمکن و ثروت و زندگی فراخ،فقط با انگیزه فزون‌طلبی و زرپرستی به یغما و چپاول‌ دست میزنند با لغزش مرد بینوای تهی‌دستی که‌ فی المثل بیماری زن و فرزند و عجز از تهیه وسائل‌ درمان،علت اصلی انحراف و سقوط او بوده است‌ برابر نمیدانم،ولی آیا شما تصور میکنید گناه رائج‌ و خطا و لغزش جاری در دستگاههای اداری منحصر بهمین رشوه گرفتن است؟و اشکال دیگری در کار نیست؟فلان مأمور که رشوه نمیگیرد ولی در انجام وظائف محوله،رعایت سرعت عمل و دقت را نمیکند و در کار خویش سستی و بی‌علاقگی بخرج‌ میدهد و همین سهل‌انگاریها،حق کسی را بطور جبران ناپذیری از بین میبرد یا آزادی را که‌ بزرگترین و پربهاترین حق هرکسی است‌ بطور موقت یا دائم از او سلب میکند و درستگاری‌ و پرهیز از گرفتن رشوه را سپر تسامح و غفلت یا خطای غیر عمد خویش سازد،چنین کسی شایسته‌ سرزنش و ملامت یا کیفر و عقوبت نیست؟ برای توضیح مطلب خود دو مورد را برای من‌ بعنوان نمونه ذکر کرد که منهم برای خوانندگان‌ عزیز نقل میکنم: 1-چند سال پیش در دورانی که بر اثر پاره‌ای‌ مقتضیات بحق یا ناحق حکومت نظامی برقرار بود(چون این مئله از موضوع بحق ما فعلا خارج است)شخصی به اتهام تهدید و مقدمه چاقو کشی در دادسرای نظامی مورد تعقیب قرار گرفت‌ این دادسرا رسیدگی باتهام را که شروع جرم‌ تشخیص داده بود از صلاحیت خود خارج دانسته،پرونده‌ و متهم را که بازداشت شده بود بدادسرای شهرستان‌ تهران فرستاد.”