جنبه های نظامی کنوانسیون 1982 حقوق دریاها

مترجم : آقایی، بهمن؛

(‎16 صفحه – از 144 تا 159 )

خلاصه ماشینی: “البته این بدان معنی نیست که در کنوانسیون 2891 تلاشی در زمینهء اشاره به مسائل مربوط به صلح و امنیت صورت نگرفته است‌ در سال 6791 طی اجلاس کنفرانس سوم حقوق دریاها،دربارهء«استفاده‌ صلح‌آمیز از اقیانوسها:مناطق صلح و امنیت»بحثهائی بعمل آمد،اما فقط 71 هیأت نمایندگی از میان 051 کشور شرکت‌کننده در اجلاس،در این‌ مباحث حاضر شدند،و تنها نتیجهء مثبت این مباحث ماده 88 کنوانسیون‌ بود که مقرر می‌نماید دریاهای آزاد باید به منظور مقاصد صلح‌آمیز مورد بهره‌برداری قرار گیرند. تعداد قابل ملاحظه‌ای از کشورها عضو کنوانسیونهای چهارگانه‌ای نیستند که نتیجهء کنفرانس فوق الذکر بود و این مطلب بدان معنی است که کشورهای غیر عضو خود را فقط در همان حدودی متعهد و ملزم به رعایت مفاد این کنفرانسها میدانند که مربوط به تدوین حقوق عرفی است و بنابراین در قبال بخشهائی از کنوانسیون که‌ واجد حالت قراردادی‌اند(و در واقع به منزله گسترش دامنهء حقوق دریاها محسوب میشوند)متعهد نمی‌باشند. دولت جمهوری اسلامی ایران هنگام امضای کنوانسیون 2891 حقوق دریاها اعلام نموده است:«به استناد حقوق بین الملل عرفی،مقررات ماده 12 با در نظر گرفتن ماده 91(در مورد معنای عبور بی‌ضرر)و ماده 52(در مورد حق صیانت‌ کشورهای ساحلی)حقوق کشورهای ساحلی را در ارتباط با امنیت سرزمینی آنها و وضع قوانین و مقررات،از جمله الزامات راجع به کسب اجازه قبلی را برای‌ کشتی‌های نظامی که قصد عبور بی‌ضرر از آبهای سرزمینی دارند،محفوظ میدارد. اعمال مقررات در این باب بعهدهء کشتیها و هواپیماهای جنگی و دیگر کشتیهای دولتی(ماده 422)است، کشتیها و هواپیماهای مزبور خود ملزم به رعایت مقررات کنوانسیون، درباره حفاظت و نگهداری محیط زیست دریائی نیستند،ولی در مورد فعالیت کشتیها و هواپیمای دولتی دول متبوع آنها باید اطمینان حاصل‌ نمایند که فعالیتهای مذکور تا حدودی که معقول و قابل اعمال است با کنوانسیون مطابقت می‌نماید(ماده 632).”