بیمه

نویسنده : محمد نبی، حسین؛

(‎10 صفحه – از 197 تا 206 )

خلاصه ماشینی: “». -بر طبق ماده 1 قانون بیمه مصوب هفتم اردیبهشت 6131«بیمه‌ عقدی است که بموجب آن یکطرف تعهد میکند در ازاء پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نماید یا وجه معینی بپردازد». در قرارداد بیمه اتکائی شرکت‌ واگذارنده،تعهد میکند که قسمتی از خطرهای بیمه شده را در رشتهء معینی از بیمه و در زمان معینی که مدت قرارداد است به طرف دیگر واگذار کند و شرکت بیمه اتکائی این خطرها را قبول میکند و در مقابل‌ دریافت حق بیمه اتکائی مقرر،در صورت بروز حادثه و خسارت به تناسب‌ سهم خود در پرداخت خسارت شرکت مینماید. در بیمه اتکائی‌ مازاد خسارت با غرامت،بیمه‌گر اتکائی در مقابل حق بیمه‌ای که دریافت‌ می‌کند متعهد میشود که در صورت ورود خسارت،چنانچه خسارت وارده‌ از میزان معینی که بیمه‌گر اصلی خود بعهده گرفته است تجاوز نماید، مازاد آنرا پرداخت کند. در ماده 61 قانون ببعد نیز آمده است که اگر بیمه‌گزار حاضر به قبول‌ پیشنهاد بیمه‌گر نشود بیمه‌گر حق فسخ قرارداد را دارد و همچنین در ماده‌ 71 قانون مذکور آمده است که در صورت فوت بیمه‌گزار یا انتقال موضوع‌ بیمه به دیگری،اگر وراث متوفی یا منتقل‌الیه کلیه تعهداتی را که‌ بموجب قرارداد بعهده بیمه‌گزار بوده است،در مقابل بیمه‌گر اجراء کند عقد بیمه بنفع ورثه با منتقل‌الیه به اعتبار خود باقی میماند. بموجب این ماده در قرارداد بیمه،که چند موضوع مختلف مورد بیمه‌ واقع شده باشد،چنانچه اثبات شود که از طرف بیمه‌گزار نسبت به یکی از موضوعهای مذکور در قرارداد تقلب و حیله‌ای صورت گرفته است،نه‌تنها بیمه در آن قسمت باطل است،بلکه تما قرارداد باطل میشود.”