محرمانه یا آشکار بودن داوری تجاری

نویسنده : عنایت، سید حسین؛

(‎52 صفحه – از 93 تا 144 )

خلاصه ماشینی: یکی از حقوقدانان اتریشی نوشته است در عین حال حدودی برای محرمانه بودن قائل شده که‌ ترجمه آن ذیلا آورده می‌شود:80 ماده 20 بند 7 حاوی مقررات جدیدی است که بر طبق آن:دادگاه داوری می‌تواند هر تصمیمی را برای حفاظت اسرار تجاری و«اطلاعات محرمانه اتخاذ نماید»نخست باید تصریح کنیم که این‌ متن ربطی به حق طرفین دعوی چه به عنوان درخواست اصلی یا متفابل یا این که از دادگاه داوری‌ بخواهد طرف مقابل را طبق رأی داوری محکوم به عدم افشای این یا آن نکته محرمانه تجاری یا سایر اطلاعات محرمانه کند ندارد[چون‌]بدیهی است که یک دادگاه داوری می‌تواند-و باید در مورد این درخواست و یا هر درخواست دیگری اظهار نظر نماید. خواهان این پرونده بیمه گزاری بوده که به استناد شرط داوری که در قرارداد بیمه وجود داشته اختلاف را علیه بیمه‌گر و نیز شرکت بیمه به استناد محرمانه بودن آن‌ امتناع می‌ورزد ولی خواهان از دادگاه دادگستری الزام خواندگان را به ارائه کلیه‌ اسناد مربوط بیمه که بین خواندگان منعقد شده به هیأت داوری که بین‌ آنها در جریان بوده می‌نماید و مورد قبول دادگاه بدوی قرار می‌گیرد ولی دادگاه‌ تجدیدنظر آن را باطل اعلام می‌نماید. آیا در مواردی رأی داوری باید در دعوای دیگر مورد استناد قرار گیرد که طرف دعوا برای حفظ حقوق شخصی خود لازم می‌داند؟و یا فقط وقتی میسر است که آن دلیل رکن اساسی طرح دعوای طرف‌ مزبور باشد؟ دادگاه در رأی مزبور فرض اخیر را پذیرفته و اعلام داشته که ارائه و افشاء رأی‌ داوری تنها به جهت تحکیم سایر ادله در دعوای دیگر قابل قبول نیست.