قانونی در عزلت

نویسنده : نوربها، رضا؛

(‎20 صفحه – از 9 تا 28 )

خلاصه ماشینی: بنظر می‌رسد که ساختار جدیدی از حقوق جزا ظاهر می‌شد14که کاملا در مقابل مکتب کلاسیک قرار می‌گرفت:انسان مجرم از نظر اخلاقی در رفتار خود آزاد نیست ولی از نظر اجتماعی خطر ناک است‌ که باید در مورد او واکنشهای موسعی اتخاذ کرد15مکتب تحققی تولد جرم شناسی را نوید داد و اقدامات تأمینی نیتجه این مکتب بود. از این حیث می‌توان قانونگزار ایران را پیشروتر از استادان‌ حقوق جزا دانست که در سال 1339 قانون اقدامات تأمینی را تصویب کرد. به نظر من قانون اقدامات تأمینی مصوب سال 1339 از جهات زیر متأثر از مکتب تحققی و گسترش علوم در قرن 19 است که می‌توان در مورد هر یک از این جهات به تفصیل سخن گفت اما در اینجا به رئوس این‌ جهات اشاره می‌کنم که قانونگزار وقت ایران را وادار به تبعیت از دیدگاههای تازه کرد: (13)کتاب انسان جنایتکار. پذیرش این استدلال گر چه اشکالات را محدود می‌کند اما آنها را از بین‌ نمی‌برد زیرا از طرفی عنوان فصل اول باب دوم قانون مجازات چنین است: «مجازاتها و اقدامات تأمینی و تربیتی»که در این فصل آنچه می‌تواند به‌ عنوان اقدامات تأمینی مطرح گردد مواد 20 و 21 است که علی القاعده تحت‌ عنوان مجازاتهای تتمیمی عنوان می‌گردند و نه اقدامات تأمینی و تربیتی که‌ در عنوان فصل ذکر شده و چون مجازاتهای تتمیمی حتما در قبال انجام جرم هستند پس نمی‌توان بر این مجازاتها عنوان اقدامات تأمینی بار کرد.