نقش قابلیت پیش بینی صدمه در رابطه علیت در حقوق کیفری ایران و انگلستان

نویسنده : طاهری نسب، سید یزدالله؛

(‎44 صفحه – از 187 تا 230 )

چکیده:
يكي از مهم ترين عناصر احراز رابطه عليت كيفري عنصر قابليت پيش بيني صدمه است. مراد از اين عنصر امكان واقعي درك خطر نهفته در افعال زيانبار مي باشد. هدف ما در اين مقاله ارايه و تبيين مواضع نظام هاي كيفري ايران و انگلستان در باب جايگاه پيش بيني پذيري در حل و فصل دعاوي مشتمل بر عليت مي باشد. لازم به ذكر است كه ممكن است به فراخور بحث اشاراتي به ساير مسايل عليت كيفري داشته باشيم ولي محور اصلي اين مقاله همان نقش قابليت پيش بيني در شناسايي علت قانوني است. هدف اين مقاله پاسخ به سوالاتي از اين قبيل است كه؛ در فرض توالي و تسلسل علل، آيا شخص نسبت به زيان هاي ناشي از تبعات متوالي رفتار خود، مسووليت دارد؟ قابليت پيش بيني در مجادلات عليتي چيست و معيار بررسي آن چه مي باشد؟ آيا اگر صدمه مستقيم نبوده ولي قابل پيش بيني باشد مسوولت كيفري بر عهده متهم استقرار مي يابد؟ آيا اگر صدمه قابل پيش بيني نبوده اما مستقيم باشد، موجب مسووليت متهم است؟ و آيا اگر صدمه قابل پيش بيني ولي پيش بيني نشده باشد، موجب مسووليت متهم است؟ و آيا نهايتا اگر صدمه عرفا غيرقابل پيش بيني اما توسط متهم پيش بيني شده باشد همواره موجب مسووليت است؟