حدود در زمان ما: اجراء یا تعطیل؟

نویسنده : محقق داماد، سید مصطفی؛

(‎18 صفحه – از 61 تا 78 )

خلاصه ماشینی: 1. موافقین اجرا و دلایل آنان صاحب جواهر در رأس موافقین قرار دارد و معتقد است که مشهور امامیه بر آنند که اشخاص واجد شرایط عدالت و اجتهاد سطح بالا یعنی در حد داشتن توان‌ استنباط فروع از منابع اولیه،می‌توانند در زمان غیبت بر افراد مرتکب جرائم حدی، حدود شرعیه را اجرا سازند:4 از فقهای نامدار معاصر امام خمینی طاب ثراه در تحریر الوسیله در آخر بخش‌ امر به معروف و نهی از منکر چنین نظر می‌دهند: مسأله 1-لیس لاحد تکفل الامور السیاسیه کاجراء الحدود و القضائیه و المالیه کاخذ الخراجات و المالیات الشرعیه الا امام المسلمین(ع)و من نصبه لذالک. جالب است بدانید که پس از این بیانیه بلافاصله تمام حاضرین صحنه را ترک‌ کردند و کسی نماند جز امیرالمؤنین،و حسن و حسین(ع)«فانصرف الناس یومئذ کلهم»20 با دقت در این حدیث شریف چند نکته جلب نظر می‌کند: الف-چه کسی جز معصومین(ع)می‌توانند مصالح شخصی و شرایط خاص‌ زمان را این گونه تشخیص دهند و تصمیم بگیرند؟آنان عملشان حجت شرعیه است، ولی آیا فقیهان عادی می‌توانند اصولا چنین تصمیماتی اتخاذ کنند؟یا آن که فقیهان‌ در چنین قضایایی بلافاصله با تمسک به اطلاع ادله حدود خود را موظف به اجرای‌ حد می‌دانند؟ آیا در زمان ما که با اجرای حد شرعی بر زنی که برای سیر کردن شکم‌ فرزندانش که به علت زندانی بودن پدرشان که تنها خرج دهنده آنان بوده،تن به‌ عصیان داده خانواده‌ای را به آغوش فساد تباهی نمی‌کشیم؟و آیا در این مورد دفع‌ فاسد بع افسد نمی‌کنیم؟امام علی(ع)در این خصوص تصمیم گرفت و برای حفظ یک بچه شیرخوار اجرای حد ننمود؟و آیا فقهای عادی مجازند در این موارد تصمیم‌ خاصی بگیرند؟ ب-در این حدیث آمده است هیچ کس که حد به گردن دارد حد جاری نسازد.