استناد و نقش آن در «شرکت در جرم»


نویسنده : حاجی ده آبادی، احمد؛

(‎40 صفحه – از 107 تا 146 )

چکیده:
مطابق قوانین پیش از انقلاب برای تحقق شرکت در جرم ، مشارکت یعنی دخالت دو یا چند نفر در عملیات اجرایی تشکیل دهندة جرم کافی بود. لکن پس از انقلاب به تبع فقه علاوه بر مشارکت ، استناد جرم به عمل همگان نیز لازم است . اینکه مفهوم استناد چیست و پیشینه آن در فقه چقدر است و آیا در تعریف شرکت ، به این قید نیازی هست یا خیر، بحثی است و اینکه نقش آن چیست ، بحث دیگری است . استنادمی تواند موارد مشارکت را محدود نماید به این معنا کسی که در عملیات اجرایی جرم نقش داشته شریک جرم نیست ، به آن جهت که جرم به وی مستند نیست . اما آیا استنادمی تواند موارد مشارکت را توسعه دهد؟ به این معنا کسی که در عملیات اجرایی جرم نقش نداشته به این بهانه که جرم به وی مستند میباشد شریک در جرم به شمار آید؟ نگارنده معتقد است هرچند مطابق قوانین فعلی در همه جرائم پاسخ منفی است اما مطابق مبانی فقهی و حقوقی این وضعیت خاص جرائم مستوجب حد، قصاص و یا دیه است .در نتیجه در جرائم تعزیری و بازدارنده قانون گذار میتواند بنا به مصالحی که از جمله آنها وضعیت خاص سازمان یافته و باندی بودن جرم است کسانی را که عملیات اجرایی جرم را انجام نداده اند، شریک جرم به شمار آوردو جلوی سوء استفاده ها را بگیرد.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code