«آزادی مشروط» در ماده 38 قانون مجازات اسلامی
نویسنده : نوربها، رضا؛
(14 صفحه – از 91 تا 104 )
خلاصه ماشینی: دقت در متن قانون نیز مؤید این نظر است که اگر فردی برای بار اول به مجازات حبس محکوم شود می‌تواند از آزادی مشروط استفاده کند و کیفرهای قبلی غیراز حبس در این مورد تأثیری ندارد. چند مسأله شایستهء یادآوری است:یکی آنکه محکوم می‌تواند قبل از گذراندن دو ثلث و یا نیمی از مدت مجازات درخواست آزادی مشروط بنماید اما قبولی آن حسب مورد موکول به اجرای نصف و یا دوسوم مجازات است؛ دیگر آنکه مادهء 38 برخلاف قانون 1337 اشاره‌ای به محکومیتهای حبس ابد که دوسوم آن نامشخص است نکرده4که به نظر می‌رسد تهیه‌کنندگان قانون مجازات اسلامی همانند قانون سابق راجع به مجازات این‌طور تصور کرده‌اند که در محکومیتهای زندان امکان حبس ابد وجود ندارد،در حالی که چنین نیست و گاه قانون5و گاه اعمال قاعدهء تعدد جرم امکان حبسهای ابد و یا در حکم ابد را فراهم می‌کند. گرچه تشخیص دادگاهها را بر قبولی آزادی مشروط می‌توان تعمیم به تغییر آن نیز داد اما چون«حکم»به آزادی مشروط پس از احراز شرایط داده می‌شود و در آن حکم قید مدت نیز الزامی است،لذا تغییر آن با اشکال مواجه است که به نظر می‌رسد از این حیث نیز قانون باید اصلاح شود. ممکن است ایراد شود که چون قانون به این مسأله اشاره نکرده لذا تفسیر به نفع متهم ایجاب می‌کند که او را از شمول تکرار جرم خارج کنیم،اما باید در نظر داشت که منطق آزادی مشروط اصولا برای جلوگیری از تکرار جرم بوده است،وانگهی نمی‌توان واقعیت اجرای قسمتی از مجازات را در مورد محکوم نادیده گرفت و مجازات را اجرا نشده تلقی کرد و حکم تکرار را از آن برداشت.
آخرین دیدگاه‌ها