مسیولیت مدنی سرپرستان در قبال اعمال زیان آور کودکان (بررسی تطبیقی و تحلیلی)

نویسنده : صفایی، سید حسین؛ افضلی مهر، مرضیه؛

(‎34 صفحه – از 1 تا 34 )

چکیده:
مسئوليت سرپرستان قانوني يا قراردادي صغار براي جبران خسارت ناشي از اعمال زيان بار ايشان كه در حقوق اير ان، بر اساس ماده 7 قانون مسئوليت مدني ، مبتني بر تقصير سرپرست در نگاه داري و مواظبت از صغير است، در حقوق اكثر كشورها يا مسئوليت محض است كه شرط برقراري آن، ارتكاب فعل زيان بار از سوي صغير م يباشد، و يا مسئوليتي مبتني بر فرض تقصير است كه در هر حال سرپرست مسئول جبران خسارت است، مگر اين كه عدم تقصير خود را بتواند ثابت كند. همچنين در كشورهايي كه حقوق مسئوليت مدني مبتني بر انصاف است، مسئوليت والدين به همراه خود صغير يك مسئوليت تضامني است. اين رويكرد در جهت تضمين پرداخت خسارت و بلاجبران نماندن زيان ناروايي است كه از سوي صغار به ديگران وارد مي شود، در حالي كه در حقوق ايران در قوانين و آراي قضايي شاهد رويه ي ثابتي راجع به مبنا و حدود مسئوليت صغير و سرپرستان او نيستيم. لذا به نظر مي رسد اصلاح ماده 1216 قانون مدني و ماده 7 قانون مسئوليت مدني به نحوي كه مسئوليت سرپرستان صغير مبتني بر فرض تقصير باشد، امري ضروري است. در اين صورت مسئول اصلي جبران خسارت ناشي از اعمال زيا ن آور كودك، سرپرستان قانوني يا قراردادي اوست، مگر اين كه ايشان عدم قصور در تربيت و نگاه داري از كودك را ثابت نمايند.