مبانی مشروعیت سیاسی از دیدگاه امام علی علیه السلام

نویسنده : خسروی، غلامرضا؛

(‎14 صفحه – از 22 تا 35 )

خلاصه ماشینی: “››از این دو فراز نکات ذیل قابل فهم و درک است: ضرور حکومت و تحقق حاکمیت الهی و نفی حاکمیت غیر الهی نقش و جایگاه نخبگان و اندیشه و عقاید آنان در جهت‌دهی به تحولات سیاسی – اجتماعی ویژگیها و ملاکهای حکمرانان مشروع و نامشروع عواقب و آثار دردناک سلطة افراد نالایق بر جامعه فساد مالی و عدم امنیت مالکیت تهدید و نابودی آزادی، برابری و حرمت انسانها عدم امنیت بخشی از جامعه ( پارسایان و موحدان ) بنای نظم اجتماعی بر پایه‌های غیرعقلانی، غیراخلاقی و دینی تعطیلی حدود الهی و سقوط امت به ورطة ضلالت عدم مشروعیت و اطاعت سیاسی از چنین حاکمانی ( مقید و محدود بودن آمریت و اطاعت سیاسی ) در جمع بندی مطالب این قسمت باید گفت، فلسفة سیاسی امام‌علی uمبتنی بر ‹‹‌ اصل توحید و حاکمیت مطلق ›› خداوند است. مهمترین اصول و مفاهیمی‌ که حضرت بکار گرفته و می‌توان از آنها به نقش جایگاه مردم در مشروعیت‌بخشی و مشارکت سیاسی، رسید عبارتند از: اصل بیعت و جایگاه آن در تعیین حکمرانان و رهبران جامعه اصل خطاپذیری حکومت و نخبگان سیاسی – لزوم پذرش وتقویت روحیة نقد از سوی جامعه و استقبال نظام سیاسی از آن و همچنین تأکید بر امر مشورت و رای‌زنی در تدبیر امور [46] اصل قبول و تأیید حقوق متقابل دولت و مردم و آنکه تدبیر نظم اجتماعی منوط به همکاری و تعاون سیاسی است. نهایتا با توجه به محوری بودن رهبران در نظام سیاسی، ویژگیها و اوصاف آنان را در منظر دین طرح شد و گفتیم شارع مقدس در این ارتباط به بیان اوصافی برای نخبگان سیاسی پرداخته است لذا نظم واطاعت و امر مشروع مشروط به احراز شرایط مورد نظر شارع می‌باشد.”