بی‌اعتباری سازش بدون آگاهی کارگر از حقوق خود
نویسنده : طاهری، آزاده‌السادات ؛
(8 صفحه – از 97 تا 104 )
خلاصه ماشینی: به بیان دیگر، کارگر و کارفرما با سازش، خواستار پایان بخشیدن به اختلافات خود بوده‌اند اما هیأت‌های رسیدگی‌کننده به اختلافات، به استناد آنکه این سازش بدون محاسبه مطالبات کارگر و بدون اطلاع وی از حقوق قانونی خود بوده فلذا معتبر نیست و موجب رفع تکلیف کارفرما نمی‌شود، سازش را نپذیرفته‌اند و درنتیجه، کارفرما خواستار فرجام‌خواهی دیوان شده است. ؛ نظر به اینکه اداره طرف شکایت برابر مقررات به شکایت رسیدگی کرده و نامبرده مدرکی که موجب بی‌اعتباری و تزلزل رأی معترض‌عنه را فراهم می‌نماید ارائه و ابراز ننموده است و ایراد وی مبتنی بر قانون نمی‌باشد، زیرا کلیه مطالبات کارگر می‌بایست محاسبه شود سپس سازش انجام گیرد و صرف تنظیم صورتجلسه سازش بدون آگاهی وی از حقوق قانونی وی، موجب رفع تکلیف کارفرما نمی‌شود. ماده 71 آیین دادرسی کار هم با تأکید بر این امر مقرر می‌دارد که سازش چه در جلسه رسیدگی و چه خارج از آن اتفاق افتاده باشد پذیرفته شده و مرجع رسیدگی‌کننده، براساس آن، رأی صادر می‌کند: «سازش طرفین در هر مرحله از رسیدگی امکان‌پذیر است. از این رو، ماده 72 آیین دادرسی کار، صراحتا هرگونه سازش برخلاف قواعد امری حقوق کار را رد کرده و آن را حتی از اختیار مراجع رسیدگی‌کننده خارج می‌داند، زیرا کارگر خود نیز نمی‌تواند به‌واسطه امری بودن قواعد حقوق کار برخلاف آن رضایت دهد. حال چنانچه کارگری بدون علم و اطلاع از مندرجات قانون و مزایای قانونی که برای وی پیش‌بینی شده به سازش تن دهد بدیهی است که این سازش به اعتبار اصل امری بودن از یک‌سو و حمایتی بودن حقوق کار از سوی دیگر معتبر نیست و نمی‌توان به آن توسل جست و بر مبنای آن، رأیی صادر کرد.
آخرین دیدگاه‌ها