سازمانهای بین المللی و حقوق بین الملل

نویسنده : نیکلاس والتیکوس ؛ مترجم : نجفی اسفاد، مرتضی ؛

(‎15 صفحه – از 186 تا 200 )

خلاصه ماشینی: “به زبان دیگر با توجه به اینکه-فعالیتهای سازمان ملل، توسط برخی از آژانسهای تخصصی آن که مقاصدشان بیشتر جنبه تکنیکی دارد و نتیجتا در معنای عمومی همیشه عاری و بدور از پاره‌ای جوانب سیاسی نیستند تکمیل شده است-لذا هدف سازمان ملل متحد تعریف وسیعتر و کاملتری را پیدا کرده است و آن عبارت است از”حمایت از مردان و زنان در مقابل عقب‌ماندگی، گرسنگی، بی‌عدالتی اجتماعی، جهالت، بیماری و غیره”همین اهداف مدنظر شماری از سازمانهای منطقه‌ای که در بخش‌های مختلف جهان مشغول فعالیت هستند نیز می‌باشد نتیجه عملی مترتب بر توسعه و پیشرفت فوق توسعه چشمگیر محتوای حقوق بین الملل است. قاعده‌ای که برای نخستین بار در اساسنامه سازمان بین المللی کار منعکس گردید و پس از آن نیز دیگر سازمانها نظیر”یونسکو”از آن پیروی نمودند، مبتنی بر این است که کلیه دولتهای عضو می‌بایست کنوانسیونهای تصویب شده از سوی سازمان بین المللی کار را ظرف 12 تا 18 ماه پس از تصویب به مراجع صلاحیتدار ملی خود که معمولا دستگاههای قانونگذاری آنها را تشکیل می‌دهند، قطع نظر از درخواست یا عدم درخواست آنها تسلیم نمایند، تا بدین وسیله قادر به ایجاد ارتباط میان‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) تشکیلات قانونگذاری بین المللی و ملی شوند. صرفنظر از ماهیت لازم الاتباع بودنشان که بر طبق قواعد کلاسیک بین المللی نظیر”اصل وفای به عهد”حاصل شده است، نکته قابل تاکید دیگر این است که این معاهدات مصوب در چارچوب سازمانهای بین المللی، حاوی قضایا و حقایقی هستند که رژیم حقوقی منشور سازمانهای بین المللی مانند سازمان بین المللی کار عموما آنها را مقدس و محترم شمرده و نیز این موارد را به منزله بدنه حقوق قواعد سنتی و مشترک بین الملل و یا اصول حقوقی لازم الاطاعه برای کلیه دولتها جهان، اعم از عضو و غیر عضو معاهدات، می‌دانند.”