حق وتو، شورای امنیت و نقش آن از منظر حقوق بین الملل کیفری

نویسنده : گلدوزیان، ایرج ؛ اصغریان، قدرت ؛

(‎6 صفحه – از 3 تا 8 )

چکیده:
حق وتو امتیازی است که به اعضای دائم شورای امنیت اختصاص یافته است. برخورداری از حق وتو توسط بعضی‌ کشور‌ها به زمان تاسیس سازمان ملل متحد برمی‌گردد. تاسیس سازمان ملل متحد در سال 1945 میلادی در کنفرانس سان‌فرانسیسکو ‌نهایی شد و پس از آن امتیاز حق وتو به پنج کشور فاتح جنگ جهانی دوم که در آن زمان در یک جناح علیه نازیسم و فاشیسم متحد شده بودند، تعلق گرفت. این کشور‌ها عبارتند از: ایالات متحده آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی سابق (روسیه امروزی)، فرانسه، چین، انگلستان. حق وتو یعنی این‌که دارندگان آن این اختیار را دارند که مصوبات شورای امنیت را رد کرده و آن را از اعتبار بیندازند. مقاله حاضر به دنبال پاسخگویی به این پرسش است که شورای امنیت به چه میزان در تحقق عدالت کیفری بین‌المللی نقش داشته است؟ این نقش شورای امنیت، کاملا نقشی اساسی ومحوری بوده است؛ زیرا تنها مرجع مهم بین‌المللی است که از ضمانت اجرایی برخوردار است. همچنین پاسخگویی به این پرسش که حق وتو چه تأثیری برحوزه تأسیس دادگاه‌‌های کیفری بین‌المللی، صدوراحکام و اجرای آنها دارد؟ حق وتو موجب تقویت جایگاه حقوق بین‌الملل کیفری به عنوان ابزاری جهت تضمین نظم و امنیت بین‌الملل و اهداف منشور می‌باشد.