تبیین تاریخچه و سیر تحولات قانون وکالت در حقوق ایران

نویسنده : شیرپور، ولی ؛

(‎4 صفحه – از 25 تا 28 )

خلاصه ماشینی: “پیدایش حرفه وکالت در کشور ایران نیز همانند سایر ممالک دنیا مثل یونان،فرانسه و ایتالیا به همان زمان پیدایش و استقرار قانون و قضاوت در جامعه می‌گردد بطوریکه در ایران باستان(قبل از اسلام)وکلاء بعنوان سخنگویان قانونی و در دوره بعد از اسلام بنام وکلای مخاصمات،طبقه خاصی را در نظام قضایی تشکیل می‌داده‌اند ولی دارای تشکیلات و نظام شغلی متشکلی نبودند. (کاتبی،105:1346) ب)تحولات قانونی وکالت 1-1-قبل از استقلال کانون وکلاء همانطور که در بالا بدان اشاره رفت قبل از تشکیل و تاسیس عدالت‌خانه،افرادی به عنوان وکلاء غیر رسمی بدون هیچ‌گونه قید و شرطی جهت احقاق حق در محاکم به دفاع از حقوق مردم می‌پرداختند بعد از تاسیس عدالتخانه فرمانی راجع به وکلاء در تاریخ آبانماه 1289 شمسی از طرف وزارت عدلیه صادر گردید که به موجب آن وکلاء موظف شدند برای امکان شرکت در محاکم قبلا امتحان داده و تصدیق‌نامه بگیرند اعتراضات،عدم تمکین عده از وکلاء از دادن امتحان و بالاخره مخالفت دانشمندان&%09207DADG092G% و تحصیل‌کرده‌های حقوق موجب شد بالاخره در سال 1296 هجری شمسی نظام‌نامه جدیدی برای اشتغال به وکالت و چگونگی امتحان و شرایط ورود به این جامعه تنظیم گردید(انصافداران،1385:38) 2-1-تاسیس و استقلال کانون وکلاء اولین مجمع وکلای دادگستری در ایران در تاریخ تیرماه 1300 شمسی به اتکاء نظام‌نامه اساسی وکلای رسمی تشکیل گردید و نخستین نظامنامه اساسی وکلای رسمی عدلیه شامل 24 ماده تدوین گردید. این رویه در کانون وکلای کشور فرانسه نیز معمول است 3-1-تحولات قانونی وکالت بعد از انقلاب اسلامی ایران -استقلال کانون وکلاء تا سال 1358 شمسی ادامه داشت ولی با ایجاد تغییر نظام سیاسی در کشور و ایجاد شرایط خاص سیاسی ناشی از انقلاب و وقوع جنگ با کشور عراق منجر به انحلال کانون شد.”